زمان دستوری From Wikipedia, the free encyclopedia
زمان آینده در زبان پارسی برای بیان رویدادی یا برنامهای که مربوط به آینده است بهکار میرود.
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
زمان آینده در پارسی به سه روش ساخته میشود:
۱.《خواه+شناسههای مضارع+بن ماضی》: خواهم رفت، خواهی رفت، خواهد رفت، خواهیم رفت، خواهید رفت، خواهند رفت.
۲.《می+خواه+شناسههای مضارع+بـ+بن مضارع+شناسه های مضارع》: میخواهم بروم، میخواهی بروی، میخواهد برود، میخواهیم برویم، میخواهید بروید، میخواهند بروند.
۳.《می+خواست+شناسههای ماضی+بـ+بن مضارع+شناسههای مضارع》: میخواستم بروم، میخواستی بروی، میخواست برود، میخواستیم برویم، میخواستید بروید، میخواستند بروند.
کاربرد زمان آینده در پارسی معیار معمولاً در نوشتار است، و در گفتار، اغلب بهجای آن از حال اِخباری استفاده میشود.
مثال: فردا به فرودگاه خواهم رفت. -> فردا به فرودگاه میروم.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.