![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/Examples_of_Polar_Coordinates.svg/langfa-640px-Examples_of_Polar_Coordinates.svg.png&w=640&q=50)
دستگاه مختصات قطبی
یک دستگاه مختصات دوبعدی است که در آن مکان هر نقطه ، با فاصلهٔ آن تا مرکز مختصات و زاویه بین بردار مکان آن نقطه و محور طول مشخص میشود / From Wikipedia, the free encyclopedia
در ریاضیات، دستگاه مختصات قطبی (به انگلیسی: Polar coordinate system) یک دستگاه مختصات دو بعدی است که در آن هر نقطه از یک صفحه با یک فاصله از یک نقطه مرجع و یک زاویه از یک جهت مرجع تعیین میشود. نقطه مرجع (معادل با مبدأ در دستگاه مختصات دکارتی) قطب نامیده شده و پرتوی عبوری از قطب در جهت مرجع، محور قطبی خوانده میشود. فاصله از قطب را مختص شعاعی، مؤلفه شعاعی، فاصله شعاعی یا به صورت ساده شعاع و زاویه را مختص زاویهای، مؤلفه زاویهای، زاویه قطبی یا آزیموت مینامند.[1] زوایای نماد قطبی معمولاً بر حسب درجه یا رادیان بیان میشوند (۲π rad برابر با ۳۶۰ درجه است).
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/Examples_of_Polar_Coordinates.svg/247px-Examples_of_Polar_Coordinates.svg.png)
اولین استفادههای مشابه که به ایجاد کنونی این دستگاه انجامیدهاست توسط ابوریحان بیرونی انجام شد. جداولی با مختصات قطبی در کارها و کتابهای قرن ۱۳ یا ۱۴ میلادی ابوریحان بیرونی موجود است.[2]