طیفشناسی مرئی–فرابنفش
نوعی طیفشناسی برای تجزیهٔ شیمیایی و تعیین ساختار برپایهٔ این اصل که جهشهای الکترونی در مولکولها در نواحی مرئی و فرابنفش طیف الکترومغنا / From Wikipedia, the free encyclopedia
طیفشناسی مرئی–فرابنفش[1] یا طیفسنجی پرتو فرابنفش قابل روئیت به طیفسنجی جذب یا اسپکتروسکوپی بازتابش در محدوده طیف پرتو فرابنفش قابل روئیت اشاره دارد. این بدان معنی است که نور در ناحیه مرئی و مجاور (نزدیک پرتو فرابنفش و نزدیک مادون قرمز (NIR)) استفاده میشود. جذب یا بازتابش در محدوده قابل روئیت مستقیماً بر رنک درک شده مواد شیمیایی درگیر مؤثر است. در این محدوده از طیف الکترومغناطیسی، مولکولهای تحت انتقال الکترونیکی است. این روش مکمل طیفسنجی فلورسانس است، در مقدار فلورسانس با انتقال از حالت برانگیخته به حالت پایه در حالی که جذب با انتقال از حالت پایه به حالت برانگیخته اندازهگیری میشود میباشد. طیفسنجی مرئی-فرابنفش یکی از تکنیکهای مورد استفاده در علوم تجربی برای دریافت اطلاعات علمی و عملی، با استفاده از برهمکنش نور و ماده طیفسنجی و طیف بینی میباشد. در طیفسنجی باریکهای از نور (پرتو) به ماده مورد نظر تابانده میشود و با بررسی نور بازتابشی یا جذبی یا نشری به دریافت اطلاعات میپردازیم. طیف الکترومغناطیس حاوی گسترهٔ از طول موجهاست. هر ناحیه از این طیف نام ویژهای دارد. مانند فروسرخ، فروسرخ دور، فروسرخ نزدیک و تابش ایکس. گسترهٔ nm ۴۰۰–۸۰۰ به گستره مرئی و nm ۲۰۰–۴۰۰ به گستره فرابفنش (بسامد بیشتر از نور بنفش) نامیده میشود.[2] طیفسنجی مرئی - فرابنفش به مطالعه این ناحیه میپردازد.
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |