فوویسم
From Wikipedia, the free encyclopedia
فوویسم (به فرانسوی: fauvisme) مکتب گروهی از نقاشان فرانسوی بود که در آثار خود دورگیریهای زمخت و رنگهای تند و نامتعارف و شکلهای سادهشده به کار میبردند و از سهبعدنمایی و سایهروشنکاری پرهیز میکردند.[1]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fd/Roger-de-La-Fresnaye_-_Sitting_Man.jpg/220px-Roger-de-La-Fresnaye_-_Sitting_Man.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/thumb/f/fb/Matisse-Woman-with-a-Hat.jpg/640px-Matisse-Woman-with-a-Hat.jpg)
فوویسم از نخستین سبکهای نقاشی در جنبشهای پیشتاز هنر اروپا بود که بین ۱۸۹۸ تا ۱۹۰۸ در فرانسه پا گرفت و تا جنگ جهانی اول ادامه یافت.
فوویسم نخستین جنبش مهم نقاشی در سده بیستم است. نقاشان فوویست خواستهای درونی خود را به بازتاب دادن واقعیت بیرونی ترجیح میدادند. آنها آثار خود را با استفاده از رنگهای خالص و شفاف به گونهای پرخاشگرانه، پرشور، غیرواقعی و زمخت خلق میکردند. عنصر رنگ در آثار فوویست بویی فردی و شخصی دارد. هنرمندان این مکتب با وجود اینکه در استفاده از رنگ قانونشکنی کردهاند، ولی در مورد شکل کلی و تناسبات اجزای تصویر همچنان به طبیعت وفادار ماندهاند.[2]