نظریه قابلیت اطمینان
From Wikipedia, the free encyclopedia
اطمینان پذیری یا قابلیت اطمینان درصد کامیابی در انجام دستورکار است، یا درصد اینکه سامانه ای بی آنکه دچار نارسایی شود به دستورکار برگزیده با مرزهای گزینش شده در برنامهریزی (مانند مرزهای زمانی و مکانی) و در بستر کارکردی ویژه (مانند دما، نم، لرزش و…) کار کند. اطمینان دادهها: پشتیبانی دادهها دربرگیرنده نگهداری از پایگاههای داده از دسترسی ناروا با دستکاری دادهها در انباشت، پردازش، جابجایی، پیشگیری در برابر خودداری از خدمت به کاربران مجاز و کارهای بایسته برای شناسایی، آمارگیری و رویارویی با دستکاریهای ناروا است.