جانشینی تاجوتخت بریتانیا
From Wikipedia, the free encyclopedia
جانشینی تاجوتخت بریتانیا بر اساس نسب، جنسیت (برای وراث متولد قبل از ۲۸ اکتبر ۲۰۱۱)، مشروعیت و مذهب تعیین میشود. طبق قوانین عرفی تاجوتخت به فرزندان یک حاکم یا نزدیکترین خط وثیقه حاکم بدون فرزند به ارث میرسد. اعلامیه حقوق ۱۶۸۹ و لایحه حلوفصل ۱۷۰۱ جانشینی تاجوتخت را به نوادگان پروتستان قانونی سوفیای هانوفری که در " ارتباط با کلیسای انگلستان " هستند، محدود میکند.[1] بدین ترتیب همسران کاتولیک از سال ۱۶۸۹ تا زمانی که قانون در سال ۲۰۱۵ اصلاح شد، رد صلاحیت میشدند. نوادگان پروتستان کسانی که به دلیل کاتولیک بودن حذف شدهاند نیز واجد شرایط هستند.[2]
پادشاه چارلز سوم حاکم کنونی بریتانیا است و وارث بلافصل او پسر بزرگش، ویلیام، شاهزاده ولز است. پسر بزرگ ویلیام، شاهزاده جورج، در ردیف دوم قرار دارد و پس از آن خواهرش، شاهدخت شارلوت، و برادر کوچکترش، شاهزاده لویی قرار دارند. پنجمین ردیف شاهزاده هری، دوک ساسکس، پسر کوچکتر پادشاه، و ششمین فرزند بزرگ هری، آرچی مونتباتن-وینزر است. بر اساس توافقنامه پرث، که در سال ۲۰۱۵ اجرایی شد، تنها شش نفر اول در صف جانشینی، پیش از ازدواج به رضایت حاکمیت نیاز دارند. بدون چنین رضایتی، آنها و فرزندانشان از جانشینی محروم خواهند شد.
چهار نفر اول در صف جانشینی که بیش از ۲۱ سال دارند و همسر حاکم میتوانند به عنوان مشاوران کشور منصوب شوند. مشاوران کشور برخی از وظایف حاکمیتی را در بریتانیا در زمانی که حاکم خارج از کشور یا بهطور موقت ناتوان است، انجام میدهند. در غیر این صورت، افراد در ردیف جانشینی نیازی به نقش قانونی یا رسمی خاصی ندارند.
بریتانیا یکی از ۱۵ قلمرو مشترک المنافع است. هر یک از این کشورها دارای یک شخص به عنوان پادشاه و یک ترتیب جانشینی هستند. در سال ۲۰۱۱، نخست وزیران قلمروها به اتفاق آرا موافقت کردند که رویکرد مشترکی را برای اصلاح قوانین جانشینی تاجوتخت مربوطه خود اتخاذ کنند، به طوری که اولویت مطلق برای افرادی که پس از تاریخ توافق به دنیا آمدهاند، اعمال شود. و ممنوعیت ازدواج با کاتولیکها برداشته میشود، اما پادشاه همچنان باید با کلیسای انگلستان در ارتباط باشد. پس از تصویب قوانین لازم مطابق با قانون اساسی هر قلمرو، تغییرات در ۲۶ مارس ۲۰۱۵ اعمال شد.