مغناطوکشسانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
مغناطوکشسانی یا مگنتواستریکشن به پدیدهٔ کُرنش مواد بر اثر اعمال میدان مغناطیسی تنگش مغناطیسی (به انگلیسی: Magnetostriction) میگویند که طی آن طول یا حجم ماده تغییر میکند. این پدیده نخستین بار در سال ۱۸۴۲ میلادی توسط جیمز ژول کشف شد.[1] اساس این پدیده بر این واقعیت استوار است که حالت مغناطیسی یک بلور به فاصلهٔ بین اتمهای مغناطیسی و یونهایش بستگی دارد و تغییر در وضعیت مغناطیسی با استفاده از میدان مغناطیسی، دما، تنش کشسان یا عوامل دیگر میتواند منجر به جابجایی اتمها نسبت حالت تعادلشان شود. مغناطوکشسانی تابعی زوج از مغناطش M است. به پدیدهٔ مقابل مغناطوکشسانی که در آن بر اثر اعمال تنش مکانیکی، میزان القای مغناطیسی B در یک فرومغناطیس تغییر میکند اثر ویلاری[و 1] میگویند.[2]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/af/Magnetostriction_by_Zureks.gif/320px-Magnetostriction_by_Zureks.gif)