نظریه برآورد
From Wikipedia, the free encyclopedia
نظریه برآورد یا نظریه تخمین یا نگره برآورد (Estimation Theory)، شاخهای از دانش آمار است که به برآورد کردن از پارامتر (یا پارامترهایی) برپایه دادههای اندازهگیری شده میپردازد. این شاخه از دانش در بسیاری از برنامههای کنترلی، ارتباطی، و حیطهٔ پردازش تصویر مطرح میشوند. در این نگره، پارامترهای برآورد به صورت متغیر تصادفی مدلسازی میشوند و خود برپایه تابعی (معمولا شناخته شده) بر دادههای اندازهگیری شده تأثیر میگذارند؛ بنابراین، یک برآوردگر یا تخمینگر، کوشش میکند برآوردی از پارامتر نادانسته برپایه دادههای اندازهگیری شده بدست بدهد.[1]
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |