هنر پیشاتاریخ
From Wikipedia, the free encyclopedia
آثار و جلوههای هنری در ایران به دوره نوسنگی در حدود هزاره هشتم پیش از میلاد باز میگردد. نمونههایی از قدیمیترین آثار به جای مانده از این دوران را میتوان در مکانهای نوسنگی خصوصاً در غرب زاگرس یافت. شکل و آذینبندی سفالینهها در مناطق گوناگون فلات ایران با یکدیگر متفاوت هستند ولی بیشتر دارای ویژگی نحوه ساخت مواد و خصایص مشترکی هستند. در دوره معروف به دوره مس و سنگ، مشخصترین نوع سفالگری به رنگهای قرمز و نخودی نقش دار شدهاست و به رنگ سیاه و الگوهای هندسی و بیشتر به روش هاشورزنی دیده میشوند. استفاده از چرخ سفالگری و ساخت سفالینههای کاملاً متقارن به حدود هزاره چهارم پیش از میلاد در نواحی تپه سیلک، تپه حصار، تل باکون، شوش و غیره میباشند. بر اساس یافتههای شهر سوخته در حدود هزاره سوم پیش از میلاد چنین به نظر میرسد که مهمترین مرکز صنعت ساخت مفرغ در نواحی شرق ایران بودهاست.
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
در بررسی تاریخ هنر، هنر ماقبل تاریخ هنریاست که در دوران ماقبل تاریخ و قبل از اختراع خط، و در میان انسانهای بدوی و بدون تمدن در دوران آغازین تاریخ زمینشناسی خلق شدهاست. موجودیت این دوران میتواند تا زمان اختراع خط ادامه داشته باشد.