Ljipaaisykjen
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ljipaaisykjen, meast koartsein aaisykjen neamd, is it sykjen fan aaien fan fûgels yn it iepen fjild. It wurdt meast yn Fryslân dien. By it aaisykjen wurdt benammen sjoen nei it hâlden en dragen fan de mantsje-(âldhij) en wyfkeljip. Kenners kinne dêroan sjen oft it in 'kânske' is of net. De baltsflecht fan de ljip en syn baltsrop binne foar in soad minsken op it plattelân in teken dat de maitiid kommendewei is. It aaisykjen is keppele oan de neisoarch. Dy soarch hâldt yn der der in stokje by it nêst setten wurdt, sadat bygelyks in boer by it meanen it nêst net plat rydt.
Njoggen april wurdt de slutingsdatum neamd. De ljip is de earste greidefûgel dy't ta aailizzen komt. Sa heal maart kin it earste aai ferwachte wurde. It is yn Fryslân wenst dat it earste ljipaai oan de Kommissaris fan de Keninginne oanbean wurdt. De finer krijt dan de Sulveren Ljip, in eareteken dat troch it Provinsjaal Bestjoer beskikber steld wurdt. Ek alle boargemasters fan Fryslân krije in "earste ljipaai".