Bankberôving
From Wikipedia, the free encyclopedia
In bankberôving of bankrôverij, soms ek bankrôf neamd, is in gefal fan dieverij wêrby't stellen wurdt fan in bank. It is oeral op 'e wrâld in misdriuw, dêr't almeast swiere finzenisstraffen op steane. Histoarysk waarden bankberôvings útfierd troch ien of mear bankrôvers, dy't faak maskere wiene om werkenning foar te kommen. Sokken krongen it bankgebou binnen en twongen de bankemployees ûnder bedriging mei geweld of troch it eigentlike gebrûk fan geweld om it jild oer te langjen dat it oangeande bankfiliaal yn kas hie. In oare foarm fan bankberôving dy't histoarysk wol foarkaam, wie troch nei slutingstiid in bankgebou yn te kringen troch it gebrûk fan springstof of troch út in oanbuorjend gebou wei in tunnel te graven. By alle metoaden wie it de bedoeling fan 'e bankrôvers om út te piken mei de bút ear't de plysje arrivearre. Soms slagge dat net, en dan waarden bankpersoniel en tafallich oanwêzige klanten gauris yn gizeling nommen om in frije ôftocht ôf te twingen. Tsjintwurdich hawwe de measte banken safolle befeiligingsmaatregels nommen dat sokke berôvings mar amper mear kâns fan slagjen meitsje. Ynstee is no elektroanyske bankberôving in grutter probleem.