Wylde Jacht
From Wikipedia, the free encyclopedia
De Wylde Jacht is motyf dat histoarysk foarkomt yn 'e folkloare fan West- en Midden-Jeropa en Skandinaavje. Yn sokke leginden en sêgen raast in spûkeftige groep jagers op hynders en beselskippe troch grutte jachthûnen yn it tsjuster troch de nacht. De jagers kinne elven of oare ierdgeasten wêze, of de skimen fan 'e deaden. De Wylde Jacht komt oarspronklik út 'e Germaanske mytology, dêr't de lieder de god Weda wie. Yn folksferhalen út 'e lettere folkloare waard syn plak ek wol ynnommen troch oare figueren: benammen de geasten fan 'e as kweadaardich beskôge deaden, mar ek wol oare mytyske personaazjes of soms de duvel sels. It sjen fan 'e Wylde Jacht waard beskôge as in faai teken, dat de foarbea fan swierwaar, oarloch of de pest wêze koe, of in foartsjirmerij dy't it ferstjerren oankundige fan dejinge dy't it sjoen hie. De earste wittenskiplike behanneling fan 'e Wylde Jacht waard yn 1835 op skrift steld troch de Dútske folklorist Jacob Grimm yn syn Deutsche Mythologie.