beam

Haadwurd

• beam g (meartal beamen, ferlytsingswurd beamke) ^1980 2015

1. (plantkunde) houteftige plant mei in stevige stam dêr't hegerop tûken oan sitte

Utspraak

• YFA: /ˈbɪ.əm/

Komôf

• Aldfrysk bām, fan West-Germaansk *bau(g)ma-, dat faaks op Yndo-Jeropeesk *bʰouh₂mo- tebekgiet of in ôflieding by it tiidwurd *beugan- ‘bûge’ is; sjoch fierder bûge. Lyksa Ingelsk beam ‘balke’, Nederlânsk boom en Platdútsk Boom.

Oersettings

1:

Deensk: træ û Dútsk: Baum (de) m Frânsk: arbre (fr) m Yndonesysk: pohon Ingelsk: tree (en) Italjaansk: albero (it) m Nederlânsk: boom (nl) m Persysk: دِرَخْت‎‎ (fa) (deraxt), دَرَخْت‎‎ (fa) (daraxt) Plat: Boom (nds) m Poalsk: drzewo û Sineesk: 樹 (shù) Spaansk: árbol (es) m Sweedsk: träd û Taisk: ต้นไม้ (dtôn-máai)