Conca do Sistán
From Wikipedia, the free encyclopedia
A conca do Sistán é unha conca endorreica interior que comprende gran parte do suroeste de Afganistán e do sueste de Irán, unha das rexións máis secas do mundo e unha área sometida a unha prolongada seca. Esta conca hidrográfica está formada por un sistema de ríos que flúen dende as montañas de Afganistán até desaugar nun conxunto de lagos de auga doce e áreas pantanosas; estes, á súa vez, en época de grandes choivas desbordan e acaban fluíndo na depresión salina de Godzareh, en Afganistán, o destino final. O río Helmand drena a maior conca hidrográfica, alimentada principalmente polo desxeo das montañas de Hindu Kush, mais outros ríos contribúen tamén.[1][2]
Un outeiro de basalto, coñecida como monte Khajeh, érguese xunto ós lagos e pantanos da conca.