doutrina filosófica From Wikipedia, the free encyclopedia
A disteleoloxía é o punto de vista filosófico que defende que a existencia non ten causa final, é dicir, non ten un sentido último, fin ou propósito. Trátase dun termo moderno inventado e popularizado por Ernst Haeckel[1].
A disteleoloxía é unha forma activa e optimista de ateísmo dende o punto de vista da ciencia. Estivo asociada nun principio con Haeckel e os seus seguidores, e hoxe en día está principalmente ligada ás formulacións teóricas de Richard Dawkins, Sam Harris ou Christopher Hitchens.
A filosofía occidental, dende Copérnico, foi avanzando de maneira progresiva cara a unha visión disteleolóxica, dun modo oposto ás perspectivas filosóficas e sobre todo relixiosas tradicionais. Por outra banda, as escolas filosóficas que rexeitan a disteleoloxía son o idealismo alemán (filosofías de Hegel e Schelling), a teoría integral e gran parte das doutrinas promulgadas polos seguidores do principio antrópico.
Tamén se chamou disteleoloxía á liña de razoamento da filosofía da relixión que se opón ao argumento teleolóxico e proclama que discordia, medo e mal no universo, suxiren a inexistencia de Deus ou forza creativa que subxaza, ou que, no caso desta existir sería un ente malevolente.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.