Gabián (botánica)
From Wikipedia, the free encyclopedia
En botánica, un gabián é un caule ou talo, folla ou pecíolo especializado con forma filamentosa que utilizan as plantas rubideiras para o apoio e sustentación, xeralmente a través de circunvoluicións arredor de calquera obxecto que toque. Non teñen lámina, aínda que son quen de realizar a fotosíntese. Poden formarse a partir de xemas ou follas modificadas ou de pólas auxiliares.