Período helenístico
From Wikipedia, the free encyclopedia
Desígnase como período helenístico (do grego antigo ἑλληνίξειν hellēnizein, "falar en grego", "vivir como os gregos") ou período alexandrino o período histórico que decorre entre a morte de Alexandre Magno en 323 a. C. e a conquista do Antigo Exipto en 30 a. C. polos romanos.[1] Caracterízase pola difusión da civilización grega nunha vasta área que se estendía do Mediterráneo oriental até á Asia Central. De modo xeral, o helenismo foi a concreción dun ideal de Alexandre: o de levar e difundir a cultura grega aos territorios que conquistaba. É neste período histórico que as ciencias particulares tiveron o seu primeiro e grande desenvolvemento. É o tempo de Euclides e Arquimedes. O helenismo tamén marca un período de transición para o apoxeo e dominio de Roma.
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde febreiro de 2018.) |
Historia de Grecia | |
---|---|
Grecia prehelénica | |
Prehistoria de Grecia | |
-3200 | Civilización cicládica |
-2700 | Civilización minoica |
-1550 | Civilización micénica |
Grecia antiga | |
-1200 | Idade escura |
-800 | Época arcaica |
-510 | Época clásica |
-323 | Época helenística |
-146 | Grecia romana |
Grecia medieval | |
330 | Imperio bizantino |
1202 | Cuarta cruzada |
1453 | Grecia otomana |
Grecia contemporánea | |
1799 | República das sete illas |
1822 | Guerra de independencia |
1832 | Reino de Grecia |
1936 | Réxime do 4 de agosto |
1941 | Ocupación |
1946 | Guerra civil |
1967 | Ditadura dos coroneis |
1974 | República helénica |
O período foi identificado como tal polos historiadores do século XIX. O termo "helenístico" foi empregado por vez primeira polo historiador alemán Johann Gustav Droysen na súa Historia do Helenismo (1836 e 1843, a partir dun criterio lingüístico e cultural: o crecemento espectacular das rexións nas que se falaba o grego (ἑλληνίζειν / hellênízein) e, en consecuencia, do fenómeno de expansión do helenismo.[2] Porén, este fenómeno de helenización e de encontro entre as antigas civilizacións orientais e gregas continúa baixo o Imperio Romano, polo que os límites cronolóxicos do período son sobre todo políticos: as conquistas de Alexandre e o suicidio da última grande soberana helenística, a raíña de Exipto Cleopatra VII.[3]
Os traballos arqueolóxicos e históricos recentes están a pór en valor este período, antes mal coñecido, e en particular dous aspectos característicos da época, a existencia e o peso dos grandes reinos dirixidos por dinastías de orixe grega ou macedónica (os láxidas, seléucidas, antigónidas, así como o papel determinante de centos de cidades cuxo papel, ao contrario do que antes se pensaba, non estaban a declinar.