Inmunosupresión
From Wikipedia, the free encyclopedia
A inmunosupresión é o fenómeno que reduce a activación ou eficacia do sistema inmunitario. Algunhas partes do propio sistema inmunitario teñen efectos inmunosupresores sobre outras partes do sistema inmunitario, para modular a súa resposta, pero a inmunosupresión pode ocorrer como resultado adverso dun tratamento ou outras condicións como certas infeccións, ou pode ser inducida deliberadamente.
En xeral, a inmunosupresión inducida deliberadamente realízase como prevención ante o rexeitamento de transplantes de órganos, ou para tratar a enfermidade de enxerto contra o hóspede despois dun transplante de medula ósea, ou para o tratamento de enfermidades autoinmunes como a artrite reumatoide ou a enfermidade de Crohn. Isto faise tipicamente utilizando certas drogas, pero pode implicar cirurxía (esplenectomía ou ablación do bazo), plasmaférese (extracción, tratamento e devolución do plasma sanguíneo), ou o uso de radiación.
Unha persoa que está experimentando uha inmunosupresión, ou cuxo sistema inmunitario é feble por outras razóns (por exemplo, quimioterapia, infección por VIH/SIDA, ou lupus eritematoso sistémico), dise que está inmunocomprometida.