Interacción nuclear débil
interacción fundamental responsable do decaemiento beta e a fisión nuclear / From Wikipedia, the free encyclopedia
En fíica nuclear e de partículas, a interacción nuclear débil é o mecanismo de interacción entre partículas subatómicas responsable do decaemento radioactivo dos átomos. A interacción nuclear débil participa na fisión nuclear e a teoría que describe o seu comprtamento e os seus efectos chámase quantum flavourdynamics (QFD). Porén, o termo QFD apenas se usa xa que a interacción débil enténdese mellor mediante a teoría electrodébil (EWT).[1]
O rango efectivo da interacción nuclear débil limítase distancias subatómicas e é menor que o diámetros dun protón. Xunto á gravidade, á interacción nuclear forte e ó electromagnetismo, unha das catro forzas fundamentais da natureza.[2]
É a responsable de certos tipos de radioactividade natural, como a desintegración dun neutrón nun protón, un electrón e un neutrino. Os bosóns vectoriais () son as partículas fundamentais que garanten a transmisión da forza nuclear débil.
Foi nos anos 1930 cando os físicos que estudaban a radiación emitida polos átomos déronse conta que, en certos casos, o núcleo do átomo emitía electróns.
O fenómeno débese a que, ás veces, un neutrón do núcleo transfórmase nun protón e un electrón. O electrón remata por escapar do núcleo, pero ó medir as súas propiedades descóbrese que falta certa cantidade de enerxía.
Propúxose unha nova clase de partícula para explicar este fenómeno, unha partícula que se leva a enerxía que falta, totalmente sen carga, invisible e á cal as forzas eléctricas e magnéticas non afectan. Enrico Fermi chamouna neutrino (en italiano, neutronciño) aínda que o nome quedou tal cal.