Psicanálise
From Wikipedia, the free encyclopedia
A psicanálise é unha disciplina fundada por Sigmund Freud que agrupa tres tipos de reflexións e de estudos:
- un conxunto de teorías nacidos da experiencia analítica, a metapsicoloxía;
- unha serie de métodos de investigación das significations inconscientes da lingua, do comportamento ou das producións da imaxinación;
- unha psicoterapia, a cura psicanalítica.
A psicanálise, como disciplina creada para tratar enfermidades mentais, baséase na revelación do inconsciente. O seu campo de acción é o da psicoterapia que procura elucidar a través dun proceso de asociacións as conexións entre os compoñentes inconscientes dos procesos mentais dos pacientes.
Na psicanálise clásica, a materia fundamental da psicanálise son os patróns inconscientes da vida conforme son revelados a través das asociacións libres do analizando. A meta última é axudar a liberalo das barreiras de resistencia ou transferencia, inconscientes ou non examinadas. Para isto o analista rastrexa os patróns de relacións que deixaron de funcionar ou inhiben a liberdade do paciente.
O método básico é a asociación libre. O paciente ou analizando, nun ambiente relaxado, nun sofá ou nun diván, é invitado a falar sobre o que queira. Os desexos, os soños, as lembranzas da infancia, as fantasías son especialmente interesantes para o analista que mantén unha actitude de neutralidade empática, escoitando e intervindo cando o coida conveniente, para reconsiderar unha parte do discurso do paciente, para comentar ou volver sobre algo do xa dito.
Máis recentemente, algunhas formas de psicanálise procuran, entre outras cousas, axudar os pacientes a gañar autoestima ou a ter unha maior confianza en si mesmos, sobrelevar o medo da morte e os seus efectos no comportamento e manter relacións que poden parecer incompatibles.