Semiótica
From Wikipedia, the free encyclopedia
A semioloxía ou semiótica é o estudo do signo. Inclúe o estudo de como se constrúe e comprende o significado. Este campo de estudo foi proposto polo lingüista suízo Ferdinand de Saussure (1857-1913) no seu Curso de Lingüística Xeral ditado na Universidade de Xenebra a comezos do século XX, cando creou as bases do que é hoxe a lingüística moderna. Saussure propuxo o estudo da vida dos signos no seo da vida social, que englobaría a lingüística e se integraría na psicoloxía, como ramo da psicoloxía social.
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
A súa suxestión foi adoptada, seguida e desenvolvida principalmente a través dun grupo de intelectuais europeos centrados especialmente na Francia, que recibiu o nome de estruturalismo, pois os seus membros adoptaran, para a práctica das ciencias humanas en xeral, o método estruturalista practicado por Saussure na súa creación da lingüística moderna.
Un dos grandes nomes na Semioloxía é Umberto Eco, recoñecido polos seus traballos no campo das comunicacións, da estética e da semiótica. Como semioticista, nas obras A Estrutura Ausente e As Formas do Contido, a súa produción é particularmente importante polos desenvolvementos que proporciona e pola estruturación que ten procurado. O seu Tratado Xeral de Semiótica, alén de constituírse nunha verdadeira suma das principais abordaxes do tema, consegue deliñar unha teoría global da lingüística, a lóxica, as linguas naturais, a retórica, a estética, a filosofía da linguaxe e a teoría da percepción, reunidas nunha reorganización articulada e sistemática.