Sintaxe
From Wikipedia, the free encyclopedia
A sintaxe (do latín syntaxis, e este do grego σύνταξις, de συντάσσειν 'coordinar') é unha subdisciplina da lingüística. É a parte da gramática que se encarga de estudar as regras que gobernan a forma en que as palabras se organizan en sintagmas e, á súa vez, estes sintagmas en oracións, así como de estudar a función que cumpren os elementos dentro de cada unidade.
Lingüística |
---|
Lingüística teórica |
Gramática descritiva |
Lingüística diacrónica · Lingüística comparada |
Lingüística aplicada |
Adquisición da linguaxe |
Artigos relacionados |
Historia da lingüística |
A escola sistémico funcional inclúe nas súas análises sintácticas o modo en que as oracións se organizan en estruturas de texto. Crese que o pai da disciplina foi Apolonio Díscolo, cuxa obra Sintaxe é un clásico da materia.
A escola do xenerativismo, tamén chamada transformacional centra os seus estudos na sintaxe, co fin de poder chegar a entender elementos do que eles chaman Gramática Universal.
Existen diversos modos de realizar análises sintácticas, mediante corchetes, mediante diagramas arbóreos etc. Ditas análises mostran tres tipos distintos de información sobre a oración que representan:
- A orde lineal de aparición das palabras na oración (aínda que isto non é así en tódalas escolas).
- A agrupación de palabras dentro de categorías sintácticas.
- A estrutura xerárquica mediante a que se organizan os constituíntes, a cal se explica coa Teoría do X' (X-barra).