Xeración do 98
From Wikipedia, the free encyclopedia
A Xeración do 98 é o nome co que se coñece ao conxunto de intelectuais e escritores españois nados entre 1864 e 1876 que desenvolveron posturas ideolóxicas próximas ao nacionalismo español e que estiveron profundamente marcados pola derrota militar española na Guerra Hispano-Estadounidense e a conseguinte perda das colonias de Porto Rico, Cuba e Filipinas.
Integrarían este grupo, aceptados unanimemente por todos os investigadores, Miguel de Unamuno, Azorín, Pío Baroja e Ramiro de Maeztu. Máis discutibles son os casos de Antonio Machado e Ramón María del Valle-Inclán, á parte doutros coetáneos.[1]