Adolf von Baeyer

Johann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer, nado en Berlín en 1835 e finado en Stanberg en 1917, foi un químico alemán de orixe xudía-asquenací por liña materna, que sintetizou o índigo e en 1905 recibiu o Premio Nobel de Química.

Adolf von Baeyer

Biografía
Nacemento	(de) Johann Friedrich Wilhelm Adolf von Baeyer 31 de outubro de 1835 Berlín, Alemaña
Morte	20 de agosto de 1917 (81 anos) Starnberg, Alemaña (pt)
Lugar de sepultura	Waldfriedhof de Munique (pt)
Relixión	Luteranismo
Educación	Universidade Humboldt de Berlín Universidade de Gante Universidade de Heidelberg Universidade de Múnic Friedrich-Wilhelms-Gymnasium (en)
Director de tese	Robert Bunsen (pt) e Friedrich August Kekulé von Stradonitz
Actividade
Campo de traballo	Química orgánica
Lugar de traballo	Múnic
Ocupación	químico, profesor universitario
Empregador	Universidade de Múnic Universidade Humboldt de Berlín Universidade de Estrasburgo
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1898–) Accademia delle Scienze di Torino (1885–) Academia de Ciencias de Rusia Academia de Ciencias de Baviera Academia Prusiana das Ciencias Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia das Ciencias de San Petersburgo Real Academia das Ciencias de Suecia Accademia Nazionale dei Lincei Academia de Ciencias de Gotinga Royal Society
Profesores	Robert Bunsen (pt) e Friedrich August Kekulé von Stradonitz
Alumnos	Heinrich Otto Wieland
Obra
Doutorando	Othmar Zeidler (pt) , Hermann Emil Fischer, John Ulric Nef, Victor Villiger (pt) , William Henry Perkin (pt) , Richard Martin Willstätter, Christian Stolz, Paul Friedländer, Arthur Weinberg (en) , Carl Theodore Liebermann (pt) e Rudolf Pummerer
Familia
Cónxuxe	Adelheid Bendemann
Fillos	Hans Ritter von Baeyer, Otto von Baeyer
Pai	Johann Jacob Baeyer
Premios
(1912)  Medalla Elliott Cresson (1905)  Premio Nobel de Química (1903)  Medalha Liebig (pt) (1891)  Orde bavaresa de Maximiliano para a Ciencia e as Artes (10 de decembro de 1885)  Membro estranxeiro da Royal Society (1881)  Medalla Davy  Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias  Orde do Mérito das Ciencias e as Artes
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Encyclopædia Britannica

Traxectoria

Estudou matemáticas e física na Universidade de Berlín antes de se trasladar a Heidelberg para estudar química con Robert Bunsen. Alí traballou no laboratorio de August Kekulé.

Entre os seus logros científicos está o descubrimento da fenolftaleína e a fluoresceína, derivados do ácido úrico, e as resinas de fenol-formaldehido. Conseguiu en 1880, logo de dezasete anos de investigación a síntese do índigo e conseguiu determinar a súa estrutura molecular (1883).

Baixo a súa dirección traballou o farmacéutico galego Xosé Casares Gil que foi o precursor do desenvolvemento actual da Química en España.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Adolf von Baeyer

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1905 (en inglés)
• Biografía na páxina do Instituto Nobel 1905 (en inglés)
• Perfil de Adolf von Baeyer en NNDB (en inglés)

Predecesor: William Ramsay

Premio Nobel de Química 1905

Sucesor: Henri Moissan