Antigo eslavo eclesiástico

O antigo eslavo eclesiástico (словѣ́ньскъ ѩꙁꙑ́къ, slověnĭskŭ językŭ), foi a primeira lingua literaria eslava. Os misioneiros bizantinos do século IX Cirilo e Metodio, ámbolos dous de orixe eslava e grega, son os responsables da estandarización da lingua empregándoa nunha tradución da Biblia e noutros textos eclesiásticos en grego antigo como parte do proceso de cristianización dos eslavos.^[1][2] Crese que estaba baseado no dialecto dos eslavos bizantinos que viviron na provincia de Tesalónica no século IX (hoxe Grecia). Xogou un importante papel na historia das linguas eslavas e serviu como base da tradición do posterior eslavo eclesiástico, e algunhas igrexas como a Igrexa ortodoxa e as Igrexas católicas orientais empregárono como lingua litúrxica até o presente. Como a lingua eslava máis antiga da que se ten rexistro, achega evidencias importante das características da lingua protoeslava, o antergo común de tódalas linguas eslavas.

Antigo eslavo eclesiástico ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ
Outros nomes:	словѣ́ньскъ ѩꙁꙑ́къ slověnĭskŭ językŭ
Falado en:	Áreas eslavas baixo a influencia de Bizancio
Rexións:	Europa Central e Oriental
Extinción:	séculos IX-XI; despois evolucionou ó eslavo eclesiástico
Familia:	Indoeuropea  Baltoeslavo   Eslavo    Meridional     Antigo eslavo eclesiástico
Escrita:	Alfabeto glagolítico e cirílico
Códigos de lingua
ISO 639-1:	cu
ISO 639-2:	chu
ISO 639-3:	chu
Mapa
Status