Auga fósil

A auga fósil ou paleoauga é auga subterránea que permaneceu selada nun acuífero, chamado acuífero fósil, durante miles ou mesmo millóns de anos, debido a cambios na xeoloxía do terreo. Entre os máis importantes acuíferos fósiles está o sistema de acuíferos do arenito nubio, que se encontra baixo o deserto do Sáhara. Outros acuíferos fósiles famosos son os do deserto do Kalahari no sur de África, e o acuífero Ogallala nas grandes planicies norteamericanas. Outras grandes reservas de auga antiga poden atoparse nalgúns lagos subglaciares como o lago Vostok da Antártida.

O maior proxecto de irrigación do mundo é o realizado en Libia mediante a extracción de auga fósil do acuífero do arenito nubio baixo o Sáhara. Na imaxe camións transportando tubos para a construción do Gran río artificial de Libia no deserto do Sáhara.

Unha análise isotópica desta auga pode servir para estimar a súa antigüidade.

Efectos da depleción dos acuíferos fósiles

A auga fósil é, por definición, un recurso non renovable.^[1] Mentres que a maioría dos acuíferos volven a encherse regularmente de auga debido á infiltración de auga de precipitación no subsolo, os acuíferos fósiles non se recargan ou recárganse minimamente.^[2] A extracción de auga destas reservas que non se renovan fai que co tempo se esgoten.^[3] A medida que se extrae auga, o nivel freático baixa progresivamente, ata que se esgota.^[2] Non obstante, algúns destes acuíferos son enormes e durarían moito tempo se non se extraen cantidades excesivas. No caso dos acuíferos fósiles de desertos, como os do Sáhara, a súa auga procede fundamentalmente de auga que se infiltrou hai miles de anos cando o clima na zona era moito máis húmido.

Considérase que a extracción de auga fósil incrementa a cantidade total de auga circulante na hidrosfera, e pode ser responsable de ata un cuarto do aumento do nivel do mar producido dende inicios do século XX.^[4]

Auga fósil moi antiga

En 2013 descubriuse nas profundidades dunha mina canadense, próxima á localidade de Timmins, a unha profundidade de 2400 metros, unha bolsa de auga fósil de orixe precámbrica, é dicir, que ten entre 1500 e 2640 millóns de anos.^[5] A idade da bolsa determinouse mediante a análise da composición isotópica do gas disolto que contén por un grupo de xeólogos das universidades de Manchester, Lancaster, Toronto e McMaster en Hamilton. A composición e as dimensións do acuífero fan pensar que podería conter formas de vida microbiana illadas durante ese período de tempo. A auga permaneceu atrapada en fracturas de rochas do período Precámbrico que forman parte do chamado Escudo canadense.^[6]