Active Magnetospheric Particle Tracer Explorers

Active Magnetospheric Particle Tracer Explorers ou AMPTE foi unha misión espacial internacional consistente en tres satélites artificiais adicados ó estudo da interacción entre os ións do vento solar e a magnetosfera terrestre, ó transporte difusivo-convectivo, á enerxización das partículas da magnetosfera e á interacción de plasmas no espazo. Os tres foron lanzados a bordo dun foguete Delta 3924 desde o Centro Espacial Kennedy o 16 de agosto de 1984.^{[2][4][6][7][8]}

AMPTE/CCE
AMPTE/CCE
Tipo	Estudo do medio interplanetario e a magnetosfera terrestre.
Organización	NASA
Data de lanzamento	16 de agosto de 1984[1][2][3]
Foguete portador	Delta 3924[2][4][5]
Sitio de lanzamento	Centro Espacial Kennedy[2]
Duración da misión	5 anos
Obxectivo da misión	Estudo da interacción entre o vento solar e a magnetosfera terrestre.[2]
NSSDC ID	1984-088A
Masa	242 kg[2][5]
Datos orbitais
Semieixo maior	31 768,6 km[1]
Inclinación	5,2 graos[1]
Apoapse	49 759,3 km[1]
Periapse	1035,9 km[1]
v c e

Características

A misión estaba composta por tres satélites: CCE (Charge Composition Explorer), proporcionado pola NASA; IRM (Ion Release Module), proporcionado pola República Federal de Alemaña; e UKS (United Kingdom Subsatellite), proporcionado polo Reino Unido.^[6]

CCE

CCE (Charge Composition Explorer) adicábase a detectar ións traza de litio e bario liberados desde o IRM e que eran transportados pola magnetosfera ata a órbita do CCE. O satélite estabilizábase por xiro a 10 revolucións por minuto, co eixo de rotación contido no plano ecuatorial. A nave utilizaba unha cinta cunha capacidade de 2x10⁸ bits como medio de almacenamento de datos. Dispoñía de transpondedores en banda S cunha potencia de 2,5 vatios. A alimentación eléctrica procedía dun panel solar que xeraba 140 vatios de electricidade. O satélite empezou a fallar a principios de 1989, perdéndose o contacto o 12 de xullo dese mesmo ano.^[2][6]

Levaba cinco instrumentos a bordo:^[5]

• Experimento de composición do plasma quente (Hot Plasma Composition Experiment, HPCE).
• Analizador de partículas de enerxía media (Medium Energy Particle Analyzer, MEPA).
• Espectrómetro de carga-masa-enerxía (Charge-Energy-Mass Spectrometer,CHEM).
• Experimento de ondas de plasma (Plasma Wave Experiment, PWE).
• Magnetómetro.

AMPTE/IRM
Tipo	Estudo do medio interplanetario e a magnetosfera terrestre.
Data de lanzamento	16 de agosto de 1984[4][7][9]
Foguete portador	Delta 3924[7][10]
Sitio de lanzamento	Centro Espacial Kennedy[7]
Obxectivo da misión	Estudo da interacción entre o vento solar e a magnetosfera terrestre.[7]
Decaemento	8 de decembro de 1987[9]
NSSDC ID	1984-088B
Masa	705 kg[7][10]
v c e

IRM

IRM (Ion Release Module) era a parte da misión construída por Alemaña e tiña a función de soltar gases cunha composición determinada que eran ionizados e detectados tanto por CCE como por UKS para estudia-lo comportamento no interior da magnetosfera e na magnetocola, así como a súa interacción co vento solar. O satélite estabilizábase mediante xiro a 15 revolucións por minuto, co eixo de xiro inicialmente no plano da eclíptica para posteriormente ser axustado a ángulos rectos con respecto daquel plano. A enerxía proporcionábaa un panel solar que produdcía 60 vatios de potencia e baterías redundantes. Dispoñía dun sistema de telemetría en banda S, podendo transmitir a 1 ou 8 kbps en frecuencias de 2103,64375 MHz (subida) e 2284,50 MHz (baixada).^[7][9][10]

O satélite deixou de funcionar o 14 de agosto de 1986. Levaba os seguintes instrumentos:^[10]

• Experimento de solta de ións.
• Magnétometro triaxial de porta de fluxo, cun rango de medicións entre 0,1 e 60 000 nT e entre 3 50 Hz.
• Analizador de plasma tridimensional de 30 canais para electróns de entre 14 eV e 30 keV e ións de entre 20 eV/q e 40 keV/q.
• Espectrómetro de masas para separación de ións.
• Espectrómetro de ondas de plasma de 64 canales.
• Analizador de cargas iónicas de enerxía supratermal.

Inicialmente IRM foi inxectado nunha órbita de 44,2 horas de período, unha inclinación orbital de 28,7 graos, un apoxeo de 119 268 km e un perixeo de 550 km. Debido ó baixo perixeo, o satélite reentrou na atmosfera o 8 de decembro de 1987.^[4][9]

AMPTE/UKS
Tipo	Estudo do medio interplanetario e a magnetosfera terrestre.
Data de lanzamento	16 de agosto de 1984[8][11][12]
Foguete portador	Delta 3924[4][8][13]
Sitio de lanzamento	Centro Espacial Kennedy[8]
Obxectivo da misión	Estudo da interacción entre o vento solar e a magnetosfera terrestre.[7]
Decaemento	8 de decembro de 1988[9]
NSSDC ID	1984-088C
Masa	77 kg[8]
v c e

UKS

UKS (United Kingdom Subsatellite) era un subsatélite do IRM e foi inxectado nunha órbita inicial cun período de 44,25 horas, unha inclinación orbital de 28,696 graos, un apoxeo de 121 047,5 km e un perixeo de 6885,5 km.^[11] A súa función era axudar a distinguir entre a estrutura espacial e os cambios temporais no plasma despois da liberación de ións por parte de IRM. As medicións eran similares ás de IRM e incluían campos magnéticos, ións positivos e electróns, ondas de plasma e modulacións nos fluxos de ións e electróns. O satélite estabilizábase mediante xiro a 12 revolucións por minuto e utilizaba a banda S nas súas comunicacións. Dispoñía dun sistema de propulsión mediante gas frío e un radar de VHF para permanecer a unha distancia relativamente curta de IRM, duns poucos centos de quilómetros. A alimentación eléctrica do satélite fallou o 15 de xaneiro de 1985 e reentrou na atmosfera o 8 de decembro de 1988.^{[6][8][12][13]}

O satélite levaba os seguintes instrumentos:^[13]

• Analizador de modulación de partículas.
• Analizador tridimensional de electróns.
• Analizador tridimensional de ións.
• Magnetómetro triaxial.
• Espectrómetro de ondas de plasma.