Dendrocigninos

Os dendrocigninos (Dendrocygninae) son unha subfamilia de aves anseriformes da familia dos anátidos.^[1] Comunmente son coñecidos como irerés.^[2]

Dendrocigninos Dendrocygninae
Dendrocygna autumnalis
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Subfilo: Vertebrata Clase: Aves Orde: Anseriformes Familia: Anatidae Subfamilia: Dendrocygninae Reichenbach, 1853 Xénero: Dendrocygna Swainson, 1837
Especies
Véxase o texto

Porén, algúns autores clasifícanos como unha familia independente, a dos dendrocígnidos (Dendrocygnidae),^[3] mentres que para outros sería unha tribo, dendrocininos (Dendrocygnini) dentro da subfamilia dos anserinos.

Algunhas clasificacións ^[1] inclúen nesta subfamilia o xénero Thalassornis, que outros ás veces inclúen na súa propia subfamilia (Thalassorninae).

Etimoloxía

O nome da subfamilia está formado sobre a base do nome do xénero, Dendrocygna, coa desinencia -inae, propia dos nomes das subfamilias zoolóxicas.

En canto ao nome do xénero, fórmase co prefixo do latín científico dendro-, tirado do grego δένδρον déndron, árbore, e o o latín cygna, forma feminina de cygnus, cisne, termo derivado do grego κύκνος kýknos, co mesmo significado.

É dicir, o nome da subfamilia quere dicir, literalmente, 'os cisnes arborícolas'.

Descrición

A subfamilia abrangue oito especies de aves acuáticas de corpo esvelto, do tamaño dun pato pequeno, coas patas longas e o pescozo moi longo (que recorda en certo modo aos cisnes, as ás anchas e a plumaxe de cores variadas, semellante nos dous sexos (non hai dimorfismo sexual).

Comportamento e distribución

Andan, nadan e mergúllanse ben, e tamén voan, pousando nas ramas das árbores para descansaren. De costumes nocturnos e moi sociábeis, están amplamente difundidos polas rexións tropicais e subtropicais de América, África oriental, Madagascar, Asia meridional e suroriental, Nova Guinea e Australia.

Aliméntanse sobre todo de materias vexetais, que atopan nos bosques pantanosos, lagos con frondosa vexetación acuática, estanques e pozas, e tamén en terreos cultivados e parques, como palmeirais e arrozais.

Teñen, como un dos seus nomes en castelán indica, patos silbadores, patos asubiadores (ou en inglés, whistling ducks), un canto que recorda un asubío.

Especies

• Xénero Dendrocygna Swainson, 1837
  • Dendrocygna arborea (Linnaeus, 1758)
  • Dendrocygna arcuata (Horsfield, 1824)
  • Dendrocygna autumnalis (Linnaeus, 1758)
  • Dendrocygna bicolor (Vieillot, 1816)
  • Dendrocygna eytoni (Eyton, 1838)
  • Dendrocygna guttata Schlegel, 1866
  • Dendrocygna javanica (Horsfield, 1821)
  • Dendrocygna viduata (Linnaeus, 1766)
• Xénero Thalassornis Eyton, 1838
  • Thalassornis leuconotus Eyton, 1838

Galería de imaxes

• 
  Dendrocyna arborea
• 
  Dendrocygna autumnalis
• 
  Dendrocygna bicolor
• 
  Dendrocygna eytoni