Efrén o Sirio

Efrén o Sirio nado no 306 en Nisibis (actual Turquía) e finado o 9 de xuño do 373 en Edesa, foi un poeta relixioso en idioma siríaco. É venerado polas diferentes Igrexas cristiáns de tradición apostólica.

Doutor da Igrexa
Efrén o Sirio

Biografía
Nacemento	c. 306 Nusaybin (Imperio Romano)
Morte	9 de xuño de 373 (66/67 anos) Edesa (Imperio Romano)
Causa da morte	peste
Residencia	Şanlıurfa
Relixión	Church in Gabowe Grądy (en) e Cristianismo Sírio (pt)
Actividade
Campo de traballo	Teoloxía, liturgical music (en) e administration and management of the church (en)
Ocupación	Diácono
Período	Imperio Romano
Empregador	Escola de Nisibis (pt)
Profesores	Jacó de Nisibis (pt)
Enaltecemento
venerable
Día de festividade relixiosa	9 de xuño 28 de xaneiro 9 de xuño 18 de xuño 22 de xullo
Obra
Obras destacables De virtutibus et vitiis (en)
Premios
Doutor da Igrexa
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron De viris illustribus

Traxectoria

Bautizado aos dezaoito anos, comezou sendo o xefe dunha comunidade cristiá na súa cidade natal, onde foi un conselleiro espiritual moi solicitado. Tras a invasión de Nisibis polos persas, instalouse en Edesa onde tamén foi considerado un mestre. Emprendeu unha viaxe para coñecer a Basilio o Grande.

Realizou moitos comentarios á Biblia e compuxo gran cantidade de himnos aínda vivos na liturxia da Igrexa Siríaca.

Durante a fame do ano 370, Efrén emprendeu accións de axuda aos esfameados e de atención aos doentes. Exhortou aos patricios a seren solidarios cos plebeos. Viviu coma un asceta nunha cova con dieta vexetariana e esfarrapado.

Significación

É unha das referencias doutrinais e místicas das Igrexas cristiáns orientais, especialmente as que conservan a liturxia en arameo ou siríaco. Foi coñecido como Arpa do Espírito Santo. En Occidente, a Igrexa Católica tamén o venera como santo. En 1920, Bieito XV proclamouno doutor da Igrexa.