Ekran-M

Ekran-M (Ekran de Экран en ruso, significando pantalla), tamén coñecida polo código de artigo 11F647M, foi unha familia de satélites de comunicacións xeoestacionarios soviéticos continuación da seria Ekran orixinal.^[1][2]

Os satélites Ekran-M eran satélites Ekran mellorados e actualizados e empezaron a porse en funcionamento a partir da segunda metade da década dos anos 1980. Tódolos satélites Ekran-M foron situados cerca dos 99 graos leste para transmitir directamente a fogares na frecuencia de 0,7 GHz cunha potencia de 200 vatios. En total lanzáronse 6 satélites da familia Ekran-M entre 1987 e 2001, todos mediante foguetes Proton e desde o cosmódromo de Baikonur e exitosos salvo un fracaso total e un éxito parcial (que foi denominado Kosmos 1817).^[1][2]

Os Ekran-M pesaban unhas dúas toneladas e levaban dous transpondedores. Os paneis solares eran maiores e xeraban 1,8 kW de potencia.^[1][2]

Historial de lanzamentos

Data[1][2]	Rampla de lanzamento[1][2]	Carga[1][2]	Resultado[1][2]	Notas[1][2]
30 de xaneiro de 1987	Cosmódromo de Baikonur	Ekran-M 11L (Kosmos 1817)	Éxito parcial	Primeiro voo dun Ekran-M. A última etapa do foguete non entrou en ignición, co que o satélite quedou en órbita baixa.
27 de decembro de 1987	Cosmódromo de Baikonur	Ekran-M 1 (Ekran-M 13L)	Éxito
10 de decembro de 1988	Cosmódromo de Baikonur	Ekran-M 2 (Ekran-M 12L)	Éxito
9 de agosto de 1990	Cosmódromo de Baikonur	Ekran-M 14L	Fallo	Fallo da terceira etapa do foguete Proton.
30 de outubro de 1992	Cosmódromo de Baikonur	Ekran-M 3 (Ekran-M 15L)	Éxito
7 de abril de 2001	Cosmódromo de Baikonur	Ekran-M 4 (Ekran-M 18L)	Éxito	Último voo dun Ekran-M