Fengyun

Fengyun (nube de vento), abreviadamente FY, é o nome dunha serie de satélites meteorolóxicos chineses. Existen dúas familias de satélites FY: a familia FY-1 e FY-3, satélites en órbita polar; e a formada polas series FY-2 e FY-4, situados en órbita xeoestacionaria.^{[1][2][3][4][5][6][7][8][9]}

Modelo dun FY-2.

FY-1

Os FY-1 eran satélites meteorolóxicos en órbita polar, a uns 900 km de altura e cunha inclinación orbital duns 99º. Lanzáronse catro (FY-1A, FY-1B, FY-1C e FY-1D) entre 1988 e 2002, os dous primeiros (experimentais) mediante foguetes CZ-4 e os dous últimos mediante CZ-4B. O instrumento principal era un radiómetro que observaba en cinco bandas entre as lonxitudes de onda visibles e infravermellas próximas. Os satélites estabilizábanse nos tres eixos e transmitían os seus datos en banda X. As características dos satélites FY-1 variaban lixeiramente entre eles. Tiñan forma de caixa con masas entre 750 e 880 kg. Alimentábanse mediante paneis solares que proporcionaban ata 800 W de potencia que eran almacenados en baterías de níquel-cadmio. O control de actitude era exercido mediante unha combinación de propulsores de nitróxeno e volantes de inercia. O FY-1C foi destruído o 11 de xaneiro de 2007 durante a proba dun mísil antisatélite por parte da China, xerando unha nube de restos que segue en órbita.^[1][5]

FY-2

Os FY-2 eran satélites meteorolóxicos en órbita xeostacionaria, a uns 35.700 km de altura. Lanzáronse oito entre entre 1997 e 2018, os dous primeiros mediante foguetes CZ-3 e os restantes mediante CZ-3A. Un primeiro satélite foi perdido durante a explosión do foguete lanzador en 1994 durante probas previas ao lanzamento. Os FY-2 estabilizábanse mediante xiro a unhas 100 r.p.m. e tiñan unha masa duns 600 kg. Tiñan forma cilíndrica, cuns 2,1 m de diámetro e unha altura total de 4,5 m. O instrumento principal era un radiómetro de exploración con sensores para o visible e o infravermello, cunha resolución de 1,25 km e 5,0 km, respectivamente. Os satélites transmitían os seus datos en banda S e en UHF.^[2][6]

FY-3

Os FY-3 son os sucesores dos FY-1. Van equipados con sensores multiespectrais, tridimensionais e útiles en calquera clase de tempo meteorolóxico. Acadan unha resolución de 250 m e teñen unha masa de 2200 kg. Lanzáronse catro, todos mediante foguetes CZ-4C, entre 2008 e 2017.^[3][7][9]

FY-4

Os FY-4 son os sucesores dos FY-2. A diferenza destes, estabilízanse nos tres eixos e están baseados no bus SAST-5000. Lanzáronse dous satélite deste modelo, en 2016 e 2021, mediante foguetes CZ-3B.^[4][8]

Misións FY

Misión[1][2][3][4][5][6][7][8][9]	Data de lanzamento[1][2][3][4][5][6][7][8][9]	Foguete lanzador[1][2][3][4][5][6][7][8][9]	Notas[1][2][3][4][5][6][7][8][9]
FY-1A	6 de setembro de 1988	CZ-4
FY-1B	3 de setembro de 1990	CZ-4
FY-2A	10 de xuño de 1997	CZ-3
FY-1C	10 de maio de 1999	CZ-4B
FY-2B	25 de xuño de 2000	CZ-3
FY-1D	15 de maio de 2002	CZ-4B
FY-2C	19 de outubro de 2004	CZ-3A
FY-2D	8 de decembro de 2006	CZ-3A
FY-3A	27 de maio de 2008	CZ-4C
FY-2E	23 de decembro de 2008	CZ-3A
FY-3B	4 de novembro de 2010	CZ-4C
FY-2F	13 de xaneiro de 2012	CZ-3A
FY-3C	23 de setembro de 2013	CZ-4C
FY-2G	31 de decembro de 2014	CZ-3A
FY-4A	10 de decembro de 2016	CZ-3B
FY-3D	14 de novembro de 2017	CZ-4C
FY-2H	5 de xuño de 2018	CZ-3A
FY-4B	2 de xuño de 2021	CZ-3B
FY-3G	16 de abril de 2023	CZ-4B