Ferruxe

A ferruxe é o resultado da oxidación do ferro. Este metal en contacto co osíxeno presente na auga e no ar oxídase e desta reacción xorde a ferruxe que deteriora pouco a pouco o material orixinal.

Este artigo trata sobre a oxidación do ferro, para as doenzas das plantas provocadas por fungos do xénero "Puccinia", véxase artigo ferruxe (botánica).

Vagóns dun tren abandonado sendo deteriorados pola ferruxe

Alicate enferruxado.

Para evitar que as máquinas, ferramentas e demais obxectos feitos de ferro se decompoñan por causa da oxidación cómpre evitar que entren en contacto co osíxeno, o que se pode conseguir cubrindo a superficie de ferro con pintura, aceite ou outras substancias lubrificantes, ou tamén por medio da mestura con metais de sacrificio.

Reacción de oxidación e redución

Na formación da ferruxe ocorre a oxidación do ferro e redución do osíxeno. A suma das dúas ecuacións leva á ecuación xeral da formación da ferruxe:

Fe_(s) → Fe²⁺ + 2e^- (oxidación do ferro)

O₂ + 2H₂O + 4e^- → 4OH^- (redución do osíxeno)

2Fe + O₂ + 2H₂O → 2Fe(OH)₂ (ecuación xeral da formación da ferruxe)

Xeralmente o Fe(OH)₂ (hidróxido de ferro II) é oxidado a Fe(OH)₃ (hidróxido de ferro III), que é moitas veces representado por Fe₂O₃ . 3H₂O. A presenza de ións en contacto co ferro facilita a súa oxidación, por iso en rexións litorais (o ar contén maior concentración de sales) a ferruxe aparece con maior frecuencia.

Metal de sacrificio

É algún metal con menor potencial de redución que o ferro. Xeralmente é usado o zinc, que ten maior tendencia a perder electróns que o ferro (o zinc oxidarase no lugar do ferro).

Véxase tamén

• Electroquímica
• Potencial de redución
• Óxido