Morfoloxía (bioloxía)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
En bioloxía, a morfoloxía é a disciplina encargada do estudo da forma e estrutura dun organismo ou sistema. A morfoloxía é unha ciencia biolóxica que trata da forma e transformacións dos seres orgánicos.
Conceptos clave en morfoloxía

- Alometría
- Plan corporal
- Homoloxía
- Morfoespazo
- Modularidade
- Segmentación
Subdisciplinas
Morfoloxía descritiva
A morfoloxía descritiva encárgase da descrición e comparación das formas orgánicas (véxase o artigo Anatomía comparada).
Morfoloxía teórica
A morfoloxía teórica ten como principal obxectivo o estudo das constricións morfolóxicas.[1] O modelo de David M. Raup para a construción do morfoespazo das cunchas dos gasterópodos é un dos exemplos máis sobresalientes.[2]
- A morfometría é unha rama da morfoloxía teórica encargada de cuantificar a morfoloxía dos organismos, reducindo os espécimes a abstraccións numéricas. As ferramentas de modelización máis empregadas para tal fin son os patróns logarítmicos, a xeometría fractal e os autómatas celulares.
Morfoloxía funcional
A morfoloxía funcional ocúpase do estudo da forma orgánica e as características en relación coa función. Entre os seus representantes máis destacados atópanse D.D. Davis e David Wake.
Morfoloxía evolutiva
A Morfoloxía evolutiva ocúpase do estudo da historia da forma orgánica. Rupert Riedl é un dos seus representantes máis destacados.
Remove ads
Historia da morfoloxía

Antecedentes
- Aristóteles, Partes dos animais
Morfoloxía transcendental
- Johann Wolfgang von Goethe
- Morfoloxía británica pre-darwinista: Martin Barry, William Carpenter, Rudolf Leuckart
Morfoloxía evolucionista
Entre 1865 e 1885 ten lugar a segunda época da morfoloxía transcendental.[3] Os morfólogos dispuñan entón dunha técnica moito máis desenvolvida, pero conceptualmente foi unha época moito menos rica que a anterior. Russell divide esta época en dous subperíodos:
O primeiro corresponde ás especulacións filoxenéticas de Alexander Kovalevsky, Anton Dohrn e Semper. Dentro deste período, podemos distinguir dous enfoques, dependendo de que as especulacións evolutivas estivesen baseadas en datos embriolóxicos ou anatómicos, que deron lugar a dúas teorías sobre a orixe dos vertebrados nos anos setenta: a primeira, defendida por Haeckel e Kovalevsky (continuando a obra de Rathke), defendía que o devanceiro dos vertebrados debía ser similar a unha larva ascidia; a segunda, defendida por Dohrn e Semper, concibía un devanceiro anélido segmentado.
O segundo período está marcado pola influencia da teoría das capas xerminais na análise filoxenética: a teoría da Gastraea (Haeckel) e do Celoma.
- Thomas Huxley, Ray Lankester e Francis Balfour.
- William Bateson
- Carl Gegenbaur, Grundriss der vergieichenden Anatomk (Elementos de Anatomía Comparada)
- Os morfólogos de Oxford: Edwin Stephen Goodrich, Julian Huxley, Gavin de Beer
- Hermann Braus
- Ivan I. Schmalhausen, Factors of Evolution (1949)
- David M. Raup
Outros
- D'Arcy Thompson, On growth and form (Do crecemento e a forma)
Notas
Véxase tamén
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads