Macaón

O macaón (Papilio machaon), tamén coñecida como cola de andoriña,^[1] galo^[2] ou voíña^[3], é unha das bolboretas máis comúns de Europa. Así a todo, non se encontra en Irlanda; en Inglaterra, a súa existencia limítase á rexión de Norfolk; na Europa temperada hai zonas nas cales se pode localizar con facilidade; pero este insecto tende a desaparecer dende hai algunhas ducias de anos ^{[Cómpre referencia]}. Polo contrario, multiplícase no norte de África, nalgunhas rexións de Europa, na zona temperada de Asia cara ó Himalaia, en distintas partes de América do Norte e por último no Xapón.

Papilio machaon
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Arthropoda Clase: Insecta Orde: Lepidoptera Familia: Papilionidae Xénero: Papilio Especie: P. machaon
Nome binomial
'Papilio machaon' Linnaeus, 1758
Sinonimia
Papilio machaon var. marginalis Robbe, 1891 Papilio machaon ab. nigrofasciata Rothke, 1895 Papilio machaon ab. niger Heyne, [1895] Papilio machaon var. aurantiaca Speyer, 1858 Papilio machaon var. asiatica Ménétriés, 1855 Papilio hippocrates C. & R. Felder, 1864 Papilio machaon var. micado Pagenstecher, 1875 Papilio bairdii Edwards, 1866 Papilio asterius var. utahensis Strecker, 1878 Papilio hollandii Edwards, 1892 Papilio aliaska Scudder, 1869 Papilio machaon joannisi Verity, [1907] Papilio machaon petersii Clark, 1932 Papilio hippocrates var. oregonia Edwards, 1876 Papilio ladakensis Moore, 1884 Papilio sikkimensis Moore, 1884 Papilio machaon var. centralis Staudinger, 1886 Papilio brucei Edwards, 1893 Papilio brucei Edwards, 1895 Papilio machaon dodi McDunnough, 1939 Papilio machaon var. montanus Alphéraky, 1897 Papilio machaon var. montanus Alphéraky, 1897 Papilio machaon alpherakyi Bang-Haas, 1933 Papilio machaon minschani Bang-Haas Papilio machaon chinensomandschuriensis Eller, 1939 Papilio machaon hieromax Hemming, 1934 Papilio machaon mauretanica Verity, 1905 Papilio machaon var. mauretanica Blachier, 1908 Papilio machaon var. mauretanica Holl, 1910 Papilio machaon var. asiatica ab. caerulescens Holl, 1910 Papilio machaon var. asiatica ab. djezïrensis Holl, 1910 Papilio sphyrus Hübner, [1823] Papilio machaon machaon maxima Verity, 1911 Papilio machaon maxima gen.aest. angulata Verity, 1911 Papilio machaon f. chrysostoma Chnéour, 1934 Papilio machaon f. archias Fruhstorfer, 1907 Papilio machaon chishimana Matsumura, 1928 Papilio machaon sylvia Esaki, 1930 Papilio machaon venchuanus Moonen Papilio machaon schantungensis Eller, 1936

O seu hábitat comprende dende o nivel do mar ata os 2.000 metros, en prados e zonas floreadas.

O Papilio machaon ten entre 32 e 56 mm de envergadura e caracterízase polas prolongacións que posúe nas ás posteriores. O seu voo pode apreciarse en climas máis setentrionais unha vez ó ano, dúas veces (abril-maio) e (xullo-agosto) en climas temperados e ata tres veces en lugares máis cálidos coma o sur da Península Ibérica e o norte de África.

• 
  ♂
• 
  ♂ △
• 
  ♀

Esta bolboreta foi descrita moi acotío, con subespecies e as súas formas distintas en función da súa pertenza xeográfica. En Europa continental pódese encontrar P. gorganus; en Inglaterra, P. britannicus; en América do Norte, P. aliaska e dúas das súas subespecies.

A eiruga do Papilio machaon é moi rechamante e, se é irritada, pode facer saír polo seu extremo anterior un órgano de defensa glandular de cor laranxa chamado osmaterium. A crisálide é xeralmente de cor verde ou gris parda.

Galería de imaxes

Vexa o artigo principal en Galería de imaxes de eirugas de Galicia

• 
  Eiruga do Papilio machaon en Oroso, Galicia
• 
• 
• 
• 
  Eirugas do Papilio machaon en Bélxica.