Parménides de Elea

Parménides de Elea (arredor do 530 a.C. — 460 a.C.) naceu en Elea, hoxe Velia, Italia. Foi o fundador da escola eleática. Hai unha tradición que afirma que Parménides foi discípulo de Xenófanes de Cólofon mais non hai certeza sobre o feito, xa que unha tradición distinta afirma que foi o filósofo pitagórico Aminias (ou Ameinias) quen espertou a vocación filosófica de Parménides.

Parménides de Elea

Biografía
Nacemento	515 a. C. ↔ 510 a. C. Velia, Italia
Morte	c. 470 a. C. (44/45 anos)
Actividade
Campo de traballo	Filosofía, filosofía grega e metafísica
Lugar de traballo	Grecia Antiga
Ocupación	filósofo, poeta, escritor, lexislador
Movemento	Presocráticos e Escola eleática
Profesores	Xenófanes de Cólofon
Alumnos	Zenón de Elea, Euclides de Mégara e Empédocles
Influencias	Heráclito de Éfeso
Descrito pola fonte	Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Enciclopedia de Otto

O seu pensamento está exposto nun poema filosófico titulado Sobre a Natureza, dividido en dúas partes distintas: unha que trata do camiño da verdade (alétheia) e outra que trata do camiño da opinión (dóxa), ou sexa, daquilo onde non hai ningunha certeza. Dun xeito simplificado, a doutrina de Parménides sustenta o seguinte:

• Unidade e a imobilidade do Ser;
• O mundo sensible é unha ilusión;
• O Ser é Un, Eterno, Non-Xerado e Inmutable.

Por estas características, algúns vén no poema de Parménides o propio xurdimento da ontoloxía. Ao mesmo tempo, o pensamento de Parménides é tradicionalmente visto como oposto ao de Heráclito.

Os outros representantes da escola eleática son Cenón de Elea e Meliso de Samos.

---

Este artigo sobre filosofía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---