Síndrome de Wallenberg

A síndrome de Wallenberg ou síndrome bulbar lateral é unha doenza neurolóxica provocado por un infarto no bulbo raquídeo do encéfalo.

Síndrome de Wallemberg
Localización do bulbo raquídeo no encéfalo.
Instancia de	clase de doenza
Subclase de	brain stem infarction (en)
Síntomas	náusea
Especialidade médica	neuroloxía
Fontes e ligazóns
MeSH	D014854
Thesaurus do NCI	C84807
DiseasesDB	10449
MeSH	D014854
Aviso médico. Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. [ Wikidata ] [ C:Commons ]

A causa máis frecuente desta afectación é o infarto dalgunha das arterias que irrigan o bulbo raquídeo (rama da arteria vertebral ou a arteria cerebelosa posterior inferior). Ademais destas causas de oclusión, están descritos doentes casos de pacientes afectos por enfermidades desmielinizantes (como a esclerose múltiple), abscesos, metástases, hematomas ou necrose debida á radioterapia.

Foi descrito en 1895 polo doutor Adolf Wallenberg (1862-1949).^[1]

Sintomatoloxía

Trátase dunha síndrome hemisensitiva cruzada, xa que existe unha hipoestesia na cara ipsilateral onde se produce a lesión, e unha hipoestase no brazo e a perna contralateral á lesión. Ademais, existen outros síntomas coma vertixe, náuseas e vómitos por mor da afectación dos núcleos vestibular. Tamén pode existir impo de resultar afectado o centro respiratorio, diplopía e síndrome de Horner se existe compromiso pontino, disfonía, disfaxia e disartria por compromiso do núcleo ambiguo.