Tártaro (deus)

Segundo a mitoloxía grega, Tártaro é a personificación desa rexión do inframundo coñecida co mesmo nome de Tártaro, onde os deuses encerraban ós seus inimigos: Urano e Cronos ós Ciclopes, e Zeus ós Titáns e ós Xigantes.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Tártaro (mitoloxía).

Tártaro
Instancia de Deidades primordiais da mitoloxía grega lugar mitolóxico
Venerado por relixión da Grecia Antiga
Semellante a Tartarus (en) Q12960167
Biografía
Sexo home
Familia
Cónxuxe Xea
Irmá/n Nicte
Fillo/a Tifón Equidna Effra (en) Emphytus (en) Corydon (en) Telquines (pt) Colophonus (en) Encélado (pt)
Fontes e ligazóns
Descrito pola fonte Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Q24486610 The Nuttall Encyclopædia Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Q24755376 Encyclopædia Britannica 1911 Encyclopædia Britannica/Tartarus (en)
[ Wikidata ] [ C:Commons ]

Mitoloxía

Tártaro, xa como deus, uniuse a Xea (A Terra), coa que tivo dous fillos, monstruosos: Tifón e Equidna. Algúns autores engaden tamén á aguia de Zeus e a Tánatos, un ser masculino que simboliza a Morte, aínda que Hesíodo o fai fillo de Nicte (a Noite), xunto a Hipno (o Sono) ^[1].

"Cando os deuses venceron ós Titáns, Xea, aínda máis rabiosa, xaceu con Tártaro e deu a luz en Cilicia a Tifón, que tiña unha natureza híbrida de home e bestia."

(Pseudo-Apolodoro: Biblioteca mitológica I, 6, 3)