burato

Substantivo masculino

burato (sg: burato; pl: buratos)

1. Abertura máis ou menos arredondada en calquera superficie.
   • Exemplo: Hai que tapar ese burato da parede.
     

1. • Sinónimos: buraco, furaco, furado.
2. (Anatomía) Perforación aberta de parte a parte nun órgano, especialmente nun óso.
   • Exemplo: O burato occipital.
     

1. • Sinónimos: forame, orificio.
2. (Anatomía) Nome que se lle dá ás veces ao orificio dun conduto, e tamén ao mesmo conduto.
   • Exemplo: Os buratos alveolares.
     

1. • Exemplo: O burato condíleo anterior.
     

Observacións

• En anatomía é máis culto empregar, en vez de burato (2ª acepción), o cultismo «forame» (ou a súa variante «foramen» ou, en todo caso, orificio. Pero nalgúns casos emprégase adoito «burato», como, por exemplo, en burato occipital.
• Na 3ª acepción, emprégase máis usualmente «orificio» ou «conduto», segundo o caso.

Termos relacionados

• burato alveolar
• burato condíleo anterior
• burato na capa de ozono
• burato de Winslow
• burato negro
• burato occipital
• burato óptico
• burato parietal
• burato vertebral

Traducións

• Alemán: Loch ^(de).
• Castelán: agujero ^(es).
• Catalán: forat ^(ca).
• Francés: trou ^(fr).
• Inglés: hole ^(en).
• Irlandés: poll ^(ga)
• Italiano: buco ^(it).
• Occitano: trauc ^(oc).
• Portugués: buraco ^(pt).