Բիո-Սավարի օրենք
From Wikipedia, the free encyclopedia
Բիո-Սավարի օրենք, էլեկտրական հոսանքի ստեղծած մագնիսական դաշտի լարվածությունը որոշող օրենք։ Հայտնաբերել են ֆրանսիացի գիտնականներ Բիոն և Սավարը 1820 թվականին, իսկ ձևակերպումը ընդհանուր տեսքի է բերել Լապլասը։ Ըստ այդ օրենքի, տվյալ կետում () հոսանքակիր հաղորդչի հատվածի առաջացրած մագնիսական դաշտի լարվածությունը՝ հատվածով անցնող հոսանքի ուժն է (–ի համար որպես ուղղություն ընտրվում է հոսանքի ուղղությունը), -ն՝ –ի և շառավիղ–վեկտորի կազմած անկյունը (<<), -ն՝ միավորների համակարգի ընտրությունից կախված համեմատականության գործակիցը։ վեկտորն ուղղահայաց է –ով և -ով տարած հարթությանը, իսկ նրա ուղղությունը որոշվում է խցանահանի կանոնով։ Հոսանքակիր հաղորդչի ստեղծած մագնիսական դաշտի արդյունարար լարվածությունը կետում հավասար է հաղորդչի բոլոր տարրերով պայմանավորված մեծությունների վեկտորական գումարին։ Մասնավորապես, հեռավորության վրա ուղիղ հոսանքակիր հաղորդչի մագնիսական դաշտի լարվածությունը՝ շառավղով շրջանային կոնտուրի կենտրոնում՝ , կոնտուրի առանցքով կենտրոնից հեռավորության վրա՝ , իսկ գալարանի սոլենոիդի առանցքի վրա՝ ։ Բիո-Սավարի օրենքն արտահայտող բանաձևով կարելի է հաշվել նաև մագնիսական ինդուկցիան։
Առաջարկվում է այս և Բիո-Սավար-Լապլասի օրենք հոդվածները միացնել իրար: (քննարկում) |
CGS համակարգի միավորներով հաշվելիս -ը պետք է բազմապատկել մագնիսական թափանցելիությամբ, իսկ SI համակարգի միավորներով հաշվելիս, –ից բացի՝ նաև վակուումի մագնիսական թափանցելիությամբ ( հն/մ)։