From Wikipedia, the free encyclopedia
Ժամանակի միջով ճանապարհորդությունների մասին լեգենդները երբեմն հայտնվում են մամուլում կամ տարածվում համացանցում։ Որպես կանոն՝ դրանք կա՛մ խաբեություն են, կա՛մ հիմնված են սխալ ենթադրությունների, թերի տեղեկատվության կամ գեղարվեստական գրականության՝ որպես փաստի ներկայացման վրա։ Այս պատմություններից շատերը ճանաչվում են որպես քաղաքային լեգենդներ։
1911 թվականին Շառլոտ Էն Մոբերլին (1846-1937) և Էլեոնորա Ժուրդենը (1863-1924) հրատարակել են «Արկած» գիրքը Էլիզաբեթ Մորիսոն և Ֆրենսիս Լամոնտ կեղծանուններով։ Դրանում նրանք պատմել են Վերսալի տարածքում գտնվող Փոքր Տրիանոն ամրոցն այցելելու մասին և պնդել են, որ այնտեղ ուրվականներ են տեսել (ֆր.՝ les fantômes du Trianon / les fantômes de Versailles), մասնավորապես Մարի Անտուանետի ուրվականը։ Նրանց պատմությունը սենսացիա է առաջացրել և դարձել ծաղրի առարկա։
2010 թվականի հոկտեմբերին իռլանդացի ռեժիսոր Ջորջ Քլարկը ՅուԹյուբում հրապարակել է «Chaplin’s Time Traveller» (անգլ. թարգմանաբար՝ «Չապլինի ճանապարհորդուհի») տեսահոլովակը, որը ներառում է լրացուցիչ նյութ Չարլի Չապլինի «Կրկես» ֆիլմի մասին։ Այն պարունակում է 1928 թվականին Լոս Անջելեսում Գրաումանի Չինական թատրոնում ֆիլմի պրեմիերայից տարեգրության կադրեր։ Ինչ-որ պահի, կողքով անցնող կինը ինչ-որ առարկա է մոտեցնում ականջին։ Քլարկի կարծիքով՝ կինը խոսել է բջջային հեռախոսով[1] և այդ պատճառով կարող է ժամանակի ճանապարհորդ համարվել[2]։ Տեսահոլովակը միլիոնավոր դիտումներ է ստացել և ցուցադրվել հեռուստատեսային նորություններում[3]։
The Atlantic թերթի խմբագրի օգնական Նիկոլաս Ջեքսոնը տեսանյութում կնոջ պահվածքը բացատրել է նրանով, որ նա օգտագործել է շարժական լսողական սարք, որն այդ ժամանակ հայտնվել է[4]։ Ֆիլիպ Սքրոսքան՝ Սենթ Լուիսում Վաշինգտոնի համալսարանի Բերնարդ Բեքերի անվան բժշկական գրադարանի արխիվարիուսը որոշել է, որ կինը կարող է ուղղանկյուն լսողական խողովակ պահել[5]։ New York Daily News թերթի լրագրող Մայքլ Շերիդանը գրել է, որ սարքը հավանաբար «Acousticon» ընկերության կողմից արտադրված լսողական սարք է եղել։ Այն, որ ֆիլմի կինը չէր կարող օգտագործել բջջային հեռախոսը, ապացուցում է գոնե այն փաստը, որ այդ ժամանակ աշխարհում ոչ մի տեղ չկային բջջային աշտարակներ, որոնք անհրաժեշտ էին կապը պահպանելու համար[2]։
1941 թվականին Բրիտանական Կոլումբիայում Գոլդ Բրիջ կամրջի բացման ժամանակ արված լուսանկարը, իբր, պատկերում է ժամանակի միջով ճանապարհորդ[6]։ Պնդվում էր, որ նրա հագուստը և արևային ակնոցները չեն համապատասխանում 1940-ական թվականների ոճին։ Սակայն պարզվել է, որ նրա ակնոցների ոճը մշակվել է դեռևս 1920-ական թվականներին, իսկ մարզաշապիկի վրա գուշակվում է «Մոնրեալ Մարունզ» հոկեյի թիմի տարբերանշանը։ Տղամարդու կերպարը համապատասխանում է դարաշրջանին և հավաքվածներից տարբերվում է նրանով, որ նրանք ավելի պաշտոնական են հագնված[7][8]։
2018-ի նոյեմբերին նկարիչ Սթյուարտ Համֆրիզը Թվիթթերում տեղադրել է 1943 թվականի լուսանկար, որի վրա պատկերված է մարդկանց հանգիստը Կոռնուոլ թերակղզու Նյուքի բնակավայրի Towan Beach լողափում[9]։ Այնտեղ օգտատերերը նկատել են մի մարդու, որն օգտագործում է անախրոնիկ բջջային սարք, ինչպիսին է հեռախոսը։ Այս թվիթը վերցրել են տարբեր լրատվական գործակալություններ, այդ թվում՝ ամերիկյան Fox News Channel-ը[10], ինչպես նաև Մեծ Բրիտանիայի տաբլոիդային թերթերը («The Sun»[11] և «Daily Mirror»[12]): Մեդիա կայքերի աջակցությամբ[13] լուսանկարը համաշխարհային լուսաբանում է ստացել Ռուսաստանի[14], Իրանի[15], Թայվանի[16], Հունգարիայի[17], Չինաստանի[18] և Վիետնամի[19] լրատվամիջոցներում։ Լուսանկարը հրապարակած նկարիչ Համֆրիզը մերժում է լուսանկարված մարդու ժամանակի միջով ճանապարհորդելու գաղափարը և կարծում է, որ նա պարզապես ծխախոտի գլանակ էր պտտեցնում։
Ռուդոլֆ Ֆենցը հանրաճանաչ քաղաքային լեգենդի կերպար է, ակամա «ժամանակի միջով ճանապարհորդ», որը 1876 թվականից տեղափոխվել է 1950 թվական և անմիջապես հետո մեքենայի տակ ընկել։ Պատմությունը լայնորեն տարածվել է 1970-ական թվականներին և դարձել է բազմաթիվ հոդվածների առարկա։ Ինչպես ավելի ուշ պարզվել է, այն փոխառված է ամերիկացի գրող Ջեք Ֆինեյի «Ես վախենում եմ» գիտաֆանտաստիկ ժանրի պատմվածքից[20]։
2000-2001 թվականներին BBS-ում հայտնվել է Ջոն Թայթոր անունով մի մարդ, ով ինքն իրեն հայտարարել է ժամանակի միջով ճանապարհորդ՝ 2036 թվականից ժամանած ռազմական առաքելության նպատակով։ Հավատարիմ մնալով բազմաթիվ ածխարհների մեկնաբանությանը՝ Թայթորը մերժել է ժամանակավոր պարադոքսի գաղափարը և պնդել է, որ իր ճանապարհորդությունը չի ազդի իրադարձությունների հաջորդականության վրա։ Նա «կանխատեսել է» 2008 թվականին ԱՄՆ-ում կործանարար քաղաքացիական պատերազմը, 2015 թվականին՝ կարճ միջուկային Երրորդ համաշխարհային պատերազմը[21], որը կկործանի 3 միլիարդ մարդ[22]։ Թայթորի կանխատեսումները չեն իրականացել, ինչը նվազեցրել է նրա ժողովրդականությունը։ Նրա պատմությունը հայտնվել է մի շարք վեբ կայքերում[23]։
Ջոն Թվայթոնի նման, Բոբ Ուայթը կամ Թիմ Ջոնսը անհայտ քանակությամբ առցանց սպամ հաղորդագրություններ են ուղարկել 2001-2003 թվականներին։ Էլեկտրոնային նամակների թեման միշտ նույնն է եղել՝ մի մարդ փորձում էր գտնել մեկին, ով կարող էր տրամադրել «Չափումների դեֆորմացիայի գեներատոր»։ Որոշ դեպքերում նա պնդում էր, որ ինքը ժամանակի միջով ճանապարհորդ է, որը մնացել է 2003 թվականին[24], իսկ մյուս դեպքերում՝ որ այլ ժամանակի միջով ճանապարհորդներից մանրամասներ է փնտրում[25]։ Մի քանի ստացողներ պատասխանել են, որ իրենք ունեն այդպիսի սարքավորումներ, իսկ Դեյվ Հիլը առցանց խանութ է բացել, որտեղ ժամանակի միջով ճանապարհորդը ձեռք է բերել դեֆորմացիայի գեներատոր (նախկինում՝ Hard Drive Motor), իսկ մեկ այլ Դեյվը հազարավոր դոլարներով վերցրել է ժամանակի միջով ճանապարհորդության «դասընթացներ», նախքան պահանջվող սարքավորումները վաճառելը։
«Բոբ Ուայթ» անունն օգտագործվել է որպես մականուն, որը երկրորդ Դեյվն օգտագործել է պատասխանելիս[26]։ Դրանից անմիջապես հետո ժամանակի ճանապարհորդը նույնականացվել է որպես պրոֆեսիոնալ սպամեր Ռոբերտ Ջ. Թոդինո (առավել հայտնի որպես «Ռոբբի»)։ Թոդինոյի՝ ժամանակի միջով ճանապարհորդելու փորձերը լուրջ համոզմունք էին, և հակառակ նրա պնդմանը, որ նա լիովին հոգեկան առողջ է, հայրը անհանգստանում էր, որ որդու նամակներին պատասխանողները օգտվում են Թոդինոյի հոգեկան խանգարումից։
Իր «Spam Kings» գրքում լրագրող Բրայան Ս. Մաքվիլյամսը, որը «Wired» ամսագրի համար հոդվածում բացահայտել է Թոդինոյի ինքնությունը, պատմել է, որ Թոդինոյի մոտ նախկինում ախտորոշվել է դիսոցիատիվ խանգարում և շիզոֆրենիա, ինչը բացատրում է նրա հոգեբանական խնդիրները, որոնց մասին խոսել է հայրը[26][27]։ Ճանապարհորդ Թոդինոն հիշատակվում է Groovelily ջազային տրիոյի «Rewind» (2003) երգում[28]։ Երգը նշում է todino-ի էլեկտրոնային նամակների արտահայտությունները։
Էնդրյու Կարլսինը, ենթադրաբար, ձերբակալվել է SEC-ի կողմից 2003 թվականի մարտին 126 բարձր ռիսկային բորսայական գործարքներ իրականացնելու համար։ Նա ներդրել է 800 դոլար և ստացել ավելի քան 350,000,000 դոլար, ինչը գրավել է SEC-ի ուշադրությունը։ Ձերբակալությունից հետո նա չորս ժամ տևած ինքնախոստովանական ցուցմունքների ժամանակ հայտարարել է, որ 200 տարի անց ապագայից է եկել։ Նա առաջարկել է քննիչներին պատմել Ուսամա բեն Լադենի գտնվելու վայրի մասին և ՁԻԱՀ-ի դեմ դեղամիջոց բացել՝ իր պատիժը մեղմացնելու և ժամանակին վերադառնալու հնարավորության դիմաց։ Սակայն հավաստի ապացույցներ չկան, որ այս պատմությունն իսկապես տեղի է ունեցել[29]։
2006 թվականի տեսանյութում շվեդ Հոկան Նուրդկվիստը պնդում է, որ պատահաբար հայտնվել է 2046 թվականին իր խոհանոցում լվացարանը վերանորոգելիս։ Նրա խոսքով՝ ապագայում նա հանդիպել է 70-ամյա ինքն իրեն և «հիանալի ժամանակ է անցկացրել»։ Տեսանյութում երկու տղամարդիկ ժպտում էին, գրկախառնվում և ցուցադրում աջ ձեռքի դաջվածքը։ Արդյունքում, պարզվել է, որ դա AMF կենսաթոշակային ապահովագրական ընկերության առաջխաղացման մարքեթինգային արշավ է[30]։
Քրոնովիզորը ապարատ է, որն իբր ի վիճակի է ցույց տալ անցյալի և ապագայի իրադարձությունները։ Դրա գոյության մասին հայտարարել է պարանորմալ երեւույթների և կրոնի մասին մի քանի գրքերի հեղինակ Ֆրանսուա Բրյունը։ 2002 թվականին իր «Վատիկանի նոր առեղծվածը» գրքում նա պնդում էր, որ սարքը կառուցել է իտալացի քահանա և գիտնական վերապատվելի Պելեգրինո Մարիա Էռնետին։ Չնայած Էռնետին իրականում գոյություն է ունեցել, քրոնովիզորի առկայությունը (առավել ևս ֆունկցիոնալությունը) թաքնված է եղել։
2013 թվականի ապրիլին իրանական Fars լրատվական գործակալությունը հրապարակել է պատմություն 27-ամյա իրանցի գիտնականի մասին, որը ժամանակի մեքենայի գյուտարարն է։ Մի քանի օր անց պատմությունը փոխարինվել է Իրանի կառավարության պաշտոնյայի հաղորդագրությունից հետո, որ նման սարք չի գրանցվել[31][32][33]:
Ֆիլադելֆյան փորձ՝ ռազմածովային փորձ, որը ենթադրաբար իրականացվել է 1943 թվականի հոկտեմբերի 28-ին Ֆիլադելֆիայի ռազմածովային նավաշինարանում (ԱՄՆ)։ Ենթադրվում է, որ ԱՄՆ ռազմածովային ուժերի «Էլդրիջ» էսմինեցի (USS Eldridge (DE-173)) ուղեկցորդը պետք է անտեսանելի (կամ «թաքնված») դառնար թշնամու սարքերի համար։ Փորձը հիշատակվում է նաև որպես «Ծիածան նախագիծ»։ Երբեմն պնդվում է, որ ռազմանավը ժամանակի ընթացքում վերադարձել է մոտ 10 վայրկյան։
Պատմությունը ճանաչել է որպես խաբեություն[34][35][36]։ ԱՄՆ ռազմածովային ուժերը պնդում են, որ նման փորձ չի իրականացվել, և այս պատմության մանրամասները հակասում են «Էլդրիջի» մասին հաստատված փաստերին և ֆիզիկայի օրենքներին[37]։
Մոնթոկ նախագիծը, իբր, ԱՄՆ կառավարության գաղտնի նախագծերի շարք է եղել, որոնք անցկացվում էին Քեմփ Հերոյում կամ Լոնգ Այլենդի Մոնթոկ կայարանում՝ անսովոր հետազոտությունների նպատակով, ներառյալ ժամանակի միջով ճանապարհորդությունը։ Ժակ Վալեն Մոնթոկի նախագիծը անվանում է Ֆիլադելֆիայի փորձի պատմությունների հետևանք[38]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.