Կիֆարա
From Wikipedia, the free encyclopedia
Կիֆարա (հին հունարեն՝ κιθάρα, լատին․՝ cithara[2]), հին հունական լարային կսմիթավոր երաժշտական գործիք, ազգակից էր քնարին։ Կիրառվել է որպես նվագակցող և մենակատար նվագարան։ Կիֆարա երաժշտական գործիք Հին Հունաստանում։ Կիֆարան նվագում են միայն տղամարդիկ։ Կիֆարան ուներ տափակ, ծանր փայտե կորպեուս, ուղիղ կամ կլոր նախշերով։ Դասական կիֆարան Ք. ա. 6-5-րդ դարերում ուներ 7 տողեր, ավելի ուշ փորձարարական գործիքի վրա ավելացրեցին ևս 11-12 տողեր։ Սկզբում կիֆարան օգտագործում էին նվագակցությամբ երգելու համար։ Ակնհայտ է, որ դասական շրջանում այն սկսեցին օգտագործել որպես սոլո գործիք։ Նույնիսկ Պլատոնն էր մտածում, որ «խաղ միայն կիֆաիայով» (հին հունարեն՝ κιθάρισις ψιλή), նշան է վատ, իսկ մոդեռնիստ Աֆինեյայի համար դա արդեն հատուկ հմտություն է պահանջում, որը արժանի է իր տերմինալոգիային (հին հունարեն՝ .ψιλοκιθαριστική)[3]։.
Կիֆարա | |
---|---|
Տեսակ | երաժշտական գործիքի տեսակ |
Որակավորում | box lyre?[1] |
Հորնբոսթել-Զաքսի հանմակարգ | 321.22[1] |
Կիֆարան համարվում էր Ապոլլոնի գործիքը։