Կոլբեի ռեակցիա

Կոլբեի ռեակցիա, կարբոնաթթուների աղերի լուծույթների էլեկտրոլիզով ածխաջրածինների ստացման եղանակ (էլեկտրաքիմիական սինթեզ)՝
${\displaystyle RCOO-{\xrightarrow {-e}}RCOO.\rightarrow R.+CO_{2},2R.\rightarrow R_{-}R}$
Տարբեր թթուների աղերի լուծույթների էլեկտրոլիզի դեպքում առաջանում են համաչափ (${\displaystyle R_{-}R,R'_{-}R'}$), նաև անհամաչափ (${\displaystyle R_{-}R'}$) ածխաջրածիններ։ Կոլբեի ռեակցիաով ստանում են բարձրագույն միակարբոնաթթուներ (1) և երկկարբոնաթթուներ (2) (համապատասխան էսթերների հիդրոլիզից հետո)՝
${\displaystyle RCOO-+R'OOC(CH_{2})_{n}COO-\rightarrow R(CH_{2})_{n}COOR'}$ (1)

Կոլբեի ռեակցիա

${\displaystyle 2ROOC(CH_{2})_{n}COO-\rightarrow ROOC(CH_{2})_{n}COOR}$ (2)
Կոլբեի ռեակցիան կիրառվում է արդյունաբերության մեջ, օրինակ, սեբացինաթթվի ստացման համար, որն օգտագործվում է պոլիամիդների և հոտավետ նյութերի արտադրության մեջ։ Ռեակցիան առաջարկել է գերմանացի քիմիկոս Ա. Կոլբեն, 1849 թվականին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 509)։