Հերման Հիրտ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Հերման Հիրտ (դեկտեմբերի 19, 1865(1865-12-19)[1][2][3][…], Մագդեբուրգ, Բրանդենբուրգ, Պրուսիայի թագավորություն[4] - սեպտեմբերի 12, 1936(1936-09-12)[4][1][2][…], Գիսեն, Հեսսեն, Գերմանիա), գերմանացի լեզվաբան։
Արագ փաստեր Հերման ՀիրտHermann Hirt, Ծնվել է ...
Հերման Հիրտ Hermann Hirt | |
---|---|
Ծնվել է | դեկտեմբերի 19, 1865(1865-12-19)[1][2][3][…] Մագդեբուրգ, Բրանդենբուրգ, Պրուսիայի թագավորություն[4] |
Մահացել է | սեպտեմբերի 12, 1936(1936-09-12)[4][1][2][…] (70 տարեկան) Գիսեն, Հեսսեն, Գերմանիա |
Քաղաքացիություն | Գերմանիա |
Մասնագիտություն | լեզվաբան և համալսարանի դասախոս |
Հաստատություն(ներ) | Լայպցիգի համալսարան և Գիսենի համալսարան |
Գործունեության ոլորտ | լեզվաբանություն |
Ալմա մատեր | Ֆրայբուրգի համալսարան և Լայպցիգի համալսարան |
Տիրապետում է լեզուներին | գերմաներեն |
Պարգևներ | |
Hermann Hirt Վիքիպահեստում |
Փակել
Սովորել է Լայպցիգի և Ֆրայբուրգի համալսարաններում։ Լայպցիգի (1896 թ.-ից) և Գիսենի (1912-1936 թթ.) համալսարանների պրոֆեսոր։ Հիմնական աշխատությունները վերաբերում են հնդեվրոպական լեզվաբանությանը, մասնավորապես՝ հնդեվրոպական շեշտին, աբլաուտին։ Արժեքավոր է Հիրտի «Հնդգերմանական քերականություն»-ը (1921–1937 թթ.)։ Զբաղվել է հնդեվրոպական ժողովուրդների նախահայրենիքի և մշակույթի խնդիրներով։ Հիրտի աշխատանքները պարունակում են վիճելի գաղափարներ (օրինակ, նրա աբլաուտի տեսությունը, արմատի կառուցվածքը և այլն)։