Հնագիտություն
From Wikipedia, the free encyclopedia
Հնագիտություն, նյութական աղբյուրների (հիմնականում՝ պեղածոների) հիման վրա հին հասարակությունն ու նրա Մշակույթը ուսումնասիրող գիտություն։ Եվրոպական լեզուներում և ռուսերենում օգտագործվում է արխեոլոգիա (հին հուն. ἀρχαιο — հին և λογία — խոսք) տերմինը։ Անմիջական օբյեկտը հնագիտական հուշարձանն է, ընդհանրացված առարկան՝ հնագիտական մշակույթը։ Նպատակն է պեղածո նյութերի հիման վրա անցյալի մշակույթների զարգացման ու հասարակությունների պատմության գիտական պարզաբանումը։
Ամարդու անցյալի կյանքի և գործունեության նյութական մնացորդների գիտական ուսումնասիրությունն է։ Դրանք ներառում են մարդկային արտեֆակտներ՝ սկսած ամենավաղ ժամանակների քարե գործիքներից, որոնք այժմս թաղված են։ Հնագիտական հետազոտությունները նախապատմական, հնագույն և անհետացած մշակույթների մասին գիտելիքների հիմնական աղբյուրն են։
Հնագետը նկարագրում, դասակարգում և վերլուծում է իր ուսումնասիրած արտեֆակտները։ Նրա հիմնական նպատակն է նյութական մնացորդները տեղադրել պատմական համատեքստում, լրացնել այն, ինչ հայտնի է գրավոր աղբյուրներից։
Հնագետի կողմից ավելի ու ավելի շատ գիտական մեթոդներ են օգտագործվում, և նա իր աշխատանքում օգտագործում է բազմաթիվ մարդկանց գիտական փորձաքննությունը, ովքեր հնագետ չեն։
նյութական աղբյուրների (հիմնականում՝ պեղածոների) հիման վրա հին հասարակությունն ու նրա Մշակույթը ուսումնասիրող գիտություն։ Եվրոպական լեզուներում և ռուսերենում օգտագործվում է արխեոլոգիա (հին հուն. ἀρχαιο — հին և λογία — խոսք) տերմինը։ Անմիջական օբյեկտը հնագիտական հուշարձանն է, ընդհանրացված առարկան՝ հնագիտական մշակույթը։ Նպատակն է պեղածո նյութերի հիման վրա անցյալի մշակույթների զարգացման ու հասարակությունների պատմության գիտական պարզաբանումը։