Մոսկվայի Անտոն Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոն
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Մոսկվայի Անտոն Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոն դրամատիկական թատրոն, որը ստեղծվել է 1987 թվականին ԽՍՀՄ-ի ՄԳԱԹ-ը երկու թատրոնի բաժանելուց հետո։ Անվանվել է ի պատիվ ռուս մեծ գրող Անտոն Չեխովի։ Ժամանակակից անվանումը թատրոնը ստացել է 1989 թվականին։ 2004 թվականին հրաժարվել է ակադեմիական կոչումից և կոչվում է Չեխովի անվան Մոսկվայի գեղարվեստական թատրոն[1][2]։
Մոսկվայի Անտոն Չեխովի անվան գեղարվեստական թատրոն | |
---|---|
Տեսակ | թատերախումբ, թատրոն, շենք և ճարտարապետական հուշարձան |
Երկիր | Ռուսաստան |
Գտնվելու վայրը | Տվերսկի շրջան |
Հիմնադրման ամսաթիվ | 1987 |
Անվանված է | Անտոն Չեխով |
Ճարտարապետ | Ֆեոդոր Շեխտել |
Կայք | mxat.ru |
Moscow Art Theatre Վիքիպահեստում |
Թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար և տնօրեն Սերգեյ Ժենովաչ[3]։
ԽՍՀՄ ՄԳԱԹ-ը ստեղծվել է 1987 թվականին, Վասիլի Զախարովի № 383 հրամանի ստորագրումից հետո։
Ըստ այդ փաստաթղթի թատրոնը պաշտոնապես բաժանվեց երկու մասի։ Մաքսիմ Գորկու անվան ՄԳԱԹ, որը գտնվում էր Տվերսկի բուլվարում Տատյանա Դորոնինայի ղեկավարությամբ և Անտոն Չեխովի անվան ՄԳԱԹ (դեռ երկու տարի բաժանումից հետո այն նույնպես կրում է Գորկու անունը)՝ Կամերգերսկի նրբանցքում։ Դրա ղեկավար է նշանակվել թատերական ռեժիսոր Օլեգ Եֆրեմովը[5]։ Նույն թվականին Եֆրեմովի բեմադրությամբ տեղի ունեցավ «Սադափե Զինաիդան» ներկայացման պրեմիերան[6]։
1989 թվականին ՄԳԱԹ-ը ստացավ Չեխովի անունը։ 1996 թվականին Ռուսաստանի նախագահի հրամանագրով ավելացվել է Ռուսաստանի մշակութային ժառանգության ցանկում[1][7]։ 1997 թվականի հունիսի 16-ին Ռուսաստանի Կառավարությունը սահմանել է թատրոնի կանոնադրությունը և պաշտոնապես ՄԳԱԹ-ի գեղարվեստական ղեկավար է նշանակել Օլեգ Նիկոլայի Եֆրեմովին[7]։
2000 թվականի մայիսի 24-ին թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար Օլեգ Եֆրեմովը մահացավ[8]։
Արտաքին պատկերներ | |
---|---|
Камергерский переулок | |
Չեխովի 150-ամյակին նվիրված մեդալ[9] | |
Памятник В. И. Немировичу-Данченко и К. С. Станиславскому[10] | |
Памятник Антону Павловичу Чехову[11] | |
Արտաքին պատկերներ | |
---|---|
Мемориальная доска М. И. Прудкина | |
Марк Исаакович Прудкин[12] | |
2000 թվականին Եֆրեմովի մահից հետո Չեխովի անվան ՄԳԱԹ-ի գեղարվեստական ղեկավար է դարձել դերասան Օլեգ Տաբակովը։ Նա որոշել է հավաքել նոր խումբ և թարմացնել դասական ստեղծագործությունների բեմադրությունները. «Սպիտակ գվարդիա», «Համլետ», «Բալի այգին», «Պարոնայք Գոլովլյովներ», «Լիր արքան», «Տարտյուֆ», «Իվանով», «Վասյա Ժելեզնովա», «Ամուսնություն», «Զոյկայի բնակարանը»[13][14]։
2001 թվականին Կամերգերսկի փողոցի 3-րդ տանը բացվել է թատրոնի նոր բեմը, որը նախատեսված է փորձարարական ներկայացումների համար[15]։ 2004 թվականին թատրոնը անվանումից հանեց ակադեմիական բառը և սկսեց կոչվել Մոսկվայի գեղարվեստական թատրոն (ՄԳԹ)[7][16]։ 2006-2007 թվականներին Օլեգ Տաբակովի նախաձեռնությամբ իրականացվել են հիմնական բեմի և դահլիճի լայնածավալ վերակառուցման աշխատանքներ, ինչի շնորհիվ ՄԳԹ-ը համարվում էր աշխարհի տեխնիկապես հագեցած թատրոններից մեկը։ Աշխատանքների ընթացքում թարմացվել են բեմի վերին և ստորին մեխանիզմները, աուդիո և լուսատեխնիկական սարքավորումները[1][17]։
2010 թվականին ՄԳԹ-ը պատվիրել է Չեխովի 150-ամյակին նվիրված հուշամեդալ։ Շքանշանը արտադրել են սահմանափակ տպաքանակով և տրվում էր նշանավոր արվեստագետներին արտասահմանյան երկրներում և Ռուսաստանում արվեստի զարգացման գործում ունեցած ավանդի և Չեխովի ստեղծագործությունների պահպանման համար[18][19]։
Դեռևս 1998 թվականի օգոստոսին Մոսկվայի քաղաքապետ Յուրի Լուժկովը ստորագրել է Չեխովի հուշարձանի շինարարության հրամանը՝ նվիրված ՄԳԹ-ի 100-ամյակին։ Ստեղծված է ըստ ԽՍՀՄ ժողովրդական նկարիչ Միխայիլ Անիկուշինի նախագծի, հուշարձանը տեղադրվել է Կամերգերսկի նրբանցքում թատրոնի դիմաց[20][21]։ 2014 թվականի սեպտեմբերին Տաբակովի նախաձեռնությամբ թատրոնի շենքի առջև Կամերգերսկի նրբանցքում տեղադրվեց հուշարձան ՄԳԹ-ի հիմնադիրներ Վլադիմիր Նեմիրովիչ Դանչենկոյի և Կոնստանտին Ստանիսլավսկու համար՝ ստեղծված ճարտարապետ Ալեքսեյ Մորոզովի կողմից։ Հուշարձանն իրենից ներկայացնում է հուշակոթողով երկպատկերավոր կոմպոզիցիա պատվանդանի վրա։ Հուշակոթողի ներքևի մասում լատինական մակագրությամբ տախտակ է․ Չեխովի «Ճայը» պիեսից Նինա Զարեչնայայի մենախոսության թարգմանությունը՝ «Մարդիկ, առյուծները, արծիվները ու կաքավները, կոտոշավոր եղջերուները...»[22][23][24]։ 2006 թվականին թատրոնը ֆինանսավորել է Գլինիշչևսկի նրբանցքի 5/7 տան հուշատախտակի տեղադրումը, որտեղ ապրել է ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Մարկ Պրուդկինը, որը թատրոնում աշխատել է 75 տարի[25][26][27]։
Կոնստանտին Ստանիսլավսկու հոբելյանի կապակցությամբ 2012 թվականին Մշակույթի նախարարության աջակցությամբ մեկնարկել է Գեղարվեստական թատրոնի ժառանգությունը։ Էլեկտրոնային գրադարան խորագրով ինտերնետ-նախագիծը։ ՄԳԹ-ի դպրոց-ստուդիայի գրքերը ինչպես նաև հեռուստա - և կինո տարբերակների ներկայացումները, մի շարք հեռուստահաղորդումներ հասանելի են համացանցում։ Այս ամենը ցույց են տվել «Կուլտուրա» հեռուստաընկերությամբ 1990-2000 թվականներին[28]։
2018 թվականի մարտի 12-ին մահացել է թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար և տնօրեն Օլեգ Տաբակովը[29]։
2008 թվականի դեկտեմբերին Չեխովի անվան ՄԳԹ-ում նշում էին Վլադիմիր Նեմիրովիչ Դանչենկոյի 150-ամյակը[30]։ 2010 թվականին թատրոնում նշում էին Չեխովի 150-ամյակին նվիրված «Մեր Չեխովը» երեկոն[31], թատրոնն ընդունել է հաղթանակի 65-ամյակին նվիրված «Ռեքվիեմ» սիմֆոնիկ պերֆորմանսի բարեգործական նախագիծը[32]։ Նույն տարում անց է կացվել Կոնստանտին Ստանիսլավսկու տարին գեղարվեստական թատրոնում նախագիծը՝ նվիրված ՄԳԹ-ի հիմնադրի 150-ամյակին, Այստեղ և հիմա, Առաջին անգամ ռուսերենով, Նոր հեքիաթներ, Ֆրանսիական թատրոն։ Կատակերգություններ ռեժիսորական լաբորատորիա[33]։
2012 թվականին ՄԳԹ-ի Ընդհանուր վագոն բեմադրությունը հանդիսատեսի համակրանքի մրցանակ է նվաճել Պերմի Տեքստուրա փառատոնում[34]։ Նույն թվականին ՄԳԹ-ը մասնակցել է «Բաց դաս» դերասանական դպրոցների միջազգային փառատոնում՝ նվիրված Օլեգ Եֆրեմովի 85-ամյակին[35]․ Եթե ես ազնիվ եմ, ես պարտական եմ երեկոյին[36]։
Մշակույթի նախարարի 2018 թվականի մարտի 23-ի հրամանով նույն թվականի ապրիլի 23-ից թատրոնի տնօրեն և գեղարվեստական ղեկավար է նշանակվել Սերգեյ Ժենովաչը[37]։
Թատրոնի ներկայացումներում ներգրավված են առաջատար ռեժիսորներ՝ Կիրիլ Սերեբրեննիկովը, Յուրի Բուտուսովը, Սերգեյ Ժենովաչը, Եվգենի Պիսարևը, Մինդաուգաս Կարբաուսկիսը, Կոնստանտին Բոգոմոլովը, Ադոլֆ Շապիրոնը, Վիկտոր Ռիժակովը, Վլադիմիր Մաշկովը, Մարինա Բրուսնիկինան, Վլադիմիր Պետրովը, Թեմուր Չխեիձեն, Դմիտրի Բրուսնիկինը, Լև Էրենբուրգը, Անտոն Յակովլևը, Մարատ Գացալովը, Վասիլի Բարխատովը, Սերգեյ Պուսկեպալիսը, Միխայիլ Ռոշչինը և ուրիշները[38]։ Եվ բեմադրությունները, և ռեժիսորները պարբերաբար մասնակցում են և դառնում հեղինակավոր թատերական փառատոնների մրցանակակիրներ, ինչպիսիք են Ոսկե դիմակ, Բյուրեղապակե Տուրանդոտը, Կեռասի անտառը, Կոնստանտին Ստանիսլավսկու հիմնադրամի փառատոնը, Ճայը մրցանակը և այլն[39][40][41]։
1923 թվականին բացվել է թատերական թանգարան։ Այնտեղ պահվում են պատմական փաստաթղթեր Կոնստանտին Ստանիսլավսկու, Վլադիմիր Նեմիրովիչ-Դանչենկոյի և թատրոնի մյուս խոշոր գործիչների անձնական ֆոնդերի հետ։ 1987 թվականից մինչև 1930-ական թվականները թանգարանը գտնվում էր թատրոնի շենքում, 1939 թվականից թանգարանը տեղափոխվել է Կամերգերի նրբանցք։ Մինչև 1969 թվականը պատկերասրահը ղեկավարում էր թատրոնի տնօրինությունը, 1923-1952 թվականներին՝ ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ Նիկոլայ Տելեշովը, 1952-1968 թվականներին՝ թատերական գործիչ Արթուր Միխալսկին։ 1969 թվականին թանգարանը դարձել է պետական[16]։
1943 թվականին Վլադիմիր Նեմիրովիչ-Դանչենկոյի նախաձեռնությամբ թատրոնին կից բացեցին դպրոց-ստուդիա։ Մանկավարժական հիմք դարձավ Ստանիսլավսկու համակարգը։ 1956 թվականին դպրոցում անցկացվեցին Սովրեմեննիկ թատրոնի առաջին ներկայացումները։ 1990-ականների սկզբին ստուդիայում առաջացավ նոր կրթական ուղղություն։ Ի սկզբանե աշակերտները ստացել են թատերագետի մասնագիտության դիպլոմ, այնուհետև առաջացել է լիարժեք պրոդյուսերական ֆակուլտետը։ 2000 թվականից ստուդիան ղեկավարել է արվեստագիտության դոկտոր Անատոլի Սմելյանսկին, իսկ 2013 թվականից դերասան Իգոր Զոլոտովիցկին[16][42]։
2018 թվականի ապրիլի 23-ին Ռուսաստանի Դաշնության Մշակույթի նախարար Վլադիմիր Մեդինսկին հայտարարել է, որ գեղարվեստական ղեկավար Սերգեյ Ժենովիչի Թատերական արվեստի ստուդիան կդառնա Չեխովի անվան ՄԳԹ-ի մասնաճյուղը[43]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.