Ուոլֆ–Պարկինսոն–Ուայթի համախտանիշ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ուոլֆ–Պարկինսոն–Ուայթի համախտանիշ (WPW համախտանիշ), սրտի հաղորդչական համակարգի խանգարում, որը բերում է որոշ ախտանշանների առաջացման[1]։ Այս խնդիրն ունեցող մարդկանց մոտ 40%-ը երբեք ախտանշաններ չի ունենում[2]։ Ախտանշանները կարող են ներառել սրտի ոչ նորմալ արագ բաբախյուն, սրտխփոց, հևոց, գլխապտույտ կամ սինկոպե։ Հազվադեպ կարող է առաջանալ սրտի կանգ։ Ամենահաճախ առաջացող առիթմիան պարոքսիզմալ վերփորոքային հաճախասրտությունն է։
Ուոլֆ–Պարկինսոն–Ուայթի համախտանիշ | |
---|---|
Տեսակ | հազվագյուտ հիվանդություն և հիվանդության կարգ |
Վնասում է | սրտի հաղորդչական համակարգ |
Բժշկական մասնագիտություն | սրտաբանություն |
Անվանվել է | Լուի Ուոլֆ, Ջոն Պարկինսոն և Պոլ Դադլի Ուայթ |
Wolff–Parkinson–White syndrome Վիքիպահեստում |
WPW-ի պատճառը սովորաբար անհայտ է։ Մի շարք դեպքեր կապված են PRKAG2 գենի մուտացիայի հետ, որը կարող է ժառանգվել ծնողներից աուտոսոմ դոմինանտ ձևով։ Հիմքում ընկած մեխանիզմը ներառում է նախասրտերի և փորոքների միջև ավելորդ հաղորդչական ուղու առկայությունը։ Այն կապված է այլ խանգարումների հետ, օրինակ` Էբշտեյնի անոմալիան և հիպոկալեմիկ պարբերական կաթվածը։ Ախտորոշումը սովորաբար կատարվում է, երբ ԷՍԳ-ն ցույց է տալիս կարճ PR ինտերվալ և դելտա ալիք[1]։ Սա վաղ գրգռման համախտանիշի տեսակ է[1]։
WPW համախտանիշը բուժվում է կամ դեղորայքի, կամ ռադիոհաճախային կաթետերային աբլյացիայի միջոցով։ Այն հանդիպում է բնակչության 0.1%- 0.3%-ի մոտ։ Ախտանիշների բացակայության դեպքում մահացության վտանգը տարեկան մոտավորապես 0.5% է երեխաների և 0.1% մեծահասակների մոտ[2]։ Ախտանշանների առկայության դեպքում վիճակագրությունը դեռևս դիտարկումների կարիք ունի[2]։ Եթե WPW-ն բարդանում է նախասրտերի ֆիբրիլյացիայով, կարիք է լինում կարդիովերսիայի կամ դեղորայքի կիրառման, ապա հնարավոր է օգտագործվի պրոկաինամիդ[3]։ Համախտանիշը անվանվել է Լուի Ուոլֆի, Ջոն Պարկինսոնի և Պոլ Դադլի Ուայթի անուններով, նկարագրել են ԷՍԳ գտածոները 1930 թվականին[1]։