Պոնտոսի թագավորություն
From Wikipedia, the free encyclopedia
Պոնտոսի թագավորություն կամ Պոնտական կայսրություն, եղել պարսկական Միհրդատների տոհմի կողմից հիմնադրված պետություն[1][2][3][4], որը հնարավոր է ուղղակի սերում է Դարեհ I Մեծից և Աքեմենյան դինաստիայից[4]։ Թագավորությունը հռչակվել է Միհրդատ I-ի կողմից մ.թ.ա. 281 թվականին մինչ այն նվաճեց Հռոմեական հանրապետությունը մ.թ.ա. 63 թվականին։ Այն իր հզորության գագաթնակետին հասավ Միհրդատ VI Եվպատորի օրոք, ով նվաճեց Կողքիսը, Կապադովկիան, Բյութանիան, Խերսոնես Տավրիկյան հունական գաղութները և Ասիա հռոմեական պրովինցիան։ Հռոմի հետ երկարատև Միհրդատյան պատերազմներից հետո, Պոնտոսը պարտվեց և դրա մի մասը կցվեց Հռոմեական հանրապետությանը որպես Բյութանիա և Պոնտոս պրովինցիա, իսկ արևելյան մասը շարունակեց գոյատևել որպես կախյալ թագավորություն։
| ||||
Քարտեզ | ||||
Ընդհանուր տեղեկանք | ||||
Մայրաքաղաք | Ամասիա, Սինոպ | |||
Իշխանություն | ||||
Պետական կարգ | Թագավորություն | |||
Պետության գլուխ | թագավոր |
Մշակութապես թագավորությունը հելլենացված էր[5], որի պաշտոնական լեզուն հունարենն էր[6]։