Սպիրիտուալիզմ (փիլիսոփայություն)

Սպիրիտուալիզմ կամ Ոգեպաշտություն, իդեալիստական փիլիսոփայական ուսմունք, որ աշխարհի Էությունն ու նախահիմքն Է համարում ոգին և մատերիայի ճանաչողության հնարավորությունը ժխտելով գիտությունը փոխարինում Է հավատով^[1]։

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Սպիրիտուալիզմ (այլ կիրառումներ)

Ծանոթագրություններ

1. «Հայերեն օնլայն բառարան - Bararan Online». bararanonline.com. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 8-ին.

Գրականություն

• Է.Գարթման, «Философии бессознательного»
• Willman, «Geschichte des Idealismus» (3 т.);
• Vacherot, «Le nouveau spiritualisme» (П., 1884);
• Volkmann von Volkmar, «Lehrbuch der Psychologie» (Kemend, 2 изд., 1875);
• Կլյուպե, «Введение в философию» (СПб., 1901);
• Паулсен, «Введение в философию» (М., 1894).

Արտաքին հղումներ

• Սպիրիտուալիզմ եզրույթը Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտարանային բառարանում
• Փիլիսոփայական հանրագիտարան