Վարձակալություն
From Wikipedia, the free encyclopedia
Վարձակալություն, գույքային պայմանագրի մի ձև, որում գույքը փոխանցվում է ժամանակավոր տիրապետման և օգտագործման (կամ միայն ժամանակավոր օգտագործման) վարձակալին՝ սեփականատիրոջը վճարելու դիմաց։ Օրինակ՝ գյուղատնտեսությունում և արդյունահանող արդյունաբերություններում վճարվում է հողի կամ ընդերքի ժամանակավոր օգտագործման համար։ Ներառում է հողի վարձավճարը, նյութական ակտիվների օգտագործման տոկոսների մարում։ Պայմանագրին համապատասխան վարձակալված գույքի օգտագործման արդյունքում վարձակալողի կողմից ստացված մրգերը, ապրանքներն ու եկամուտները նրա սեփականությունն են։ Ռուսաստանի հարավում և արևմուտքում կայսերական շրջանում (ներկայիս Լեհաստան, Լիտվա, Բելառուս, Ուկրաինա) խոսակցական լեզվում վարձակալություն բառը օգտագործվել է նաև «պանդոկ» տիպի հաստատություն նշանակելու համար։ Ռուսաստանում վարձավճարը կարգավորվում է Քաղաքացիական օրենսգրքով։ Հատուկ կարգավորում կա նաև վարձակալության որոշակի տեսակների և գույքի որոշակի տեսակների համար[1]։