Ալեքսանդրա Բրուշտեյն
խորհրդային գրող, դրամատուրգ From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Ալեքսանդրա Յակովլևնա Բրուշտեյն (ռուս.՝ Александра Яковлевна Бруштейн, օրիորդական ազգանունը՝ Վիգոդսկայա (Выгодская), 11 (23) օգոստոսի, 1884, Վիլնա, Ռուսական կայսրություն – 20 սեպտեմբերի, 1968, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), խորհրդային գրող, դրամատուրգ։
Remove ads
Կենսագրություն
Ծնվել է 1884 թվականի օգոստոսի 11-ին (օգոստոսի 23) բժիշկ, հասարակական գործիչ և գրող (ստեղծագործել է իդիշով) Յակով Իեխիլևիչ (Եֆիմովիչ) Վիգոդսկու և Ելենա Սեմյոնովնա Վիգոդսկայայի (օրիորդական ազգանունը՝ Յոդլովկինա) ընտանիքում։ Ավարտել է Բեստուժևի կանանց բարձրագույն դասընթացները։ Մասնակցել է հեղափոխական շարժմանը, աշխատել է «Քաղաքական կարմիր խաչ քաղբանտարկյալներին ու աքսորված հեղափոխականներին օգնելու համար» («Политический красный крест помощи политическим заключённым и ссыльным революционерам») կազմակերպությունում (1907-1917)։
Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո մասնակցել է անգրագիտության վերացման շարժմանը, Պետրոգրադում կազմակերպել է գրագիտության դպրոցներ, զբաղվել է մանկական թատրոնների համար խաղացանկերի ստեղծմամբ։
Հեղինակել է ավելի քան 60 պիես, որոնց մեծ մասը նախատեսված են երեխաների ու պատանիների համար («Մայիս», «Երկնագույն ու վարդագույն», «Միասնական մարտական» ռուս.՝ «Единая боевая», «Ողջերի օր» (ռուս.՝ «День живых»), «Այդպես է եղել» (ռուս.՝ «Так было»)), հեղինակել է դասական ստեղծագործությունների մշակում-բեմադրություններ («Դոն Կիխոտ» (1928), «Քեռի Թոմի խրճիթը» (1948), «Դաժան աշխարհ» ըստ Դիկենսի (1954) և այլն, մի քանիսը՝ А. Я. Нирге (Ա. Յա. Նիրգե) կեղծանունով), ինչպես նաև «Անցյալի էջեր» (ռուս.՝ «Страницы прошлого», 1952) հուշագրությունը։ Առավել հայտնի է նրա «Ճանապարհը գնում է հեռուն» («Дорога уходит в даль…») ինքնակենսագրական եռագրությունը.
- «Ճանապարհը գնում է հեռուն» («Дорога уходит в даль…», 1956),
- «Արևածագի ժամին» («В рассветный час», 1958),
- «Գարուն» («Весна», 1961)
- «Շլիսելբուրգի ծաղիկները» («Цветы Шлиссельбурга»)
- «Երեկոյան կրակներ» («Вечерние огни», 1963)
Ալեքսանդրա Բրուշտեյնը մահացել է 1968 թվականի սեպտեմբերի 20-ին Մոսկվայում։
Remove ads
Ընտանիք
- Ամուսին (1903 թվականի մայիսի 2-ից) – Սերգեյ Ալեքսանդրովիչ (Իզրայիլ Մոիսեևիչ) Բրուշտեյն (ռուս.՝ Сергей Александрович (Израиль Моисеевич) Бруштейн, 1873-1947), ՌՍՖՍՀ գիտությունների վաստակավոր գործիչ (1927), Լենինգրադի բժիշկների կատարելագործման ինստիտուտի ֆիզիոթերապիայի ամբիոնի պրոֆեսոր, Լենինգրադի Ֆիզիոթերապևտական պետական ինստիտուտի հիմնադիր և տնօրեն, խորհրդային ֆիզիոթերապիայի հիմնադիրներից ու բժիշկների կատարելագործման ծրագրի կազմակերպիչներից մեկը[5],
- Որդին – Միխայիլ Սերգեևիչ Բրուշտեյն (1907-1965), ինժեներ-մեխանիկ, «Կարմիր Հոկտեմբեր» (ռուս.՝ Красный Октябрь) հրուշակեղենի ֆաբրիկայի գլխավոր ինժեներ, «Հրուշակեղենի արտադրություն» (ռուս.՝ «Кондитерская промышленность», Մոսկվա, Пищепромиздат, 1954) գրքի և մի շարք հայտնագործությունների հեղինակ (կարամելային զանգվածի պատրաստման եղանակների, կակաոյի յուղի փոխարինիչի և այլն)[6],
- Դուստր – Նադեժդա Սերգեևնա Նադեժդինա (1904-1979), բալետմաստեր, «Берёзка» ժողովրդական պարի անսամբլի հիմնադիր[7]
- Փեսա – Վլադիմիր Վասիլևիչ Լեբեդև, նկարիչ և գրաֆիկ,
- Կրտսեր եղբայր – Սեմյոն Յակովլևիչ Վիգոդսկի (1892-1956), ինժեներ-հիդրոշինարար, «Հիդրոտեխնիկական բետոններ» (1937), «Բետոնի վերահսկաման մեթոդները հիդրոտեխնիկական կառույցներում» (1940), «Ինչ պետք է իմանա բետոնագործը» (1950), «Исследование работы железобетонных облицовок деривационных каналов, основы их конструирования и возведения» (1953) գրքերի հեղինակ,
- Հորեղբայր – Գավրիիլ Եֆիմովիչ Վիգոդսկի (1863-1939), ակնաբույժ և բժիշկ-գիտնական, Լենինգրադի բժիշկների կատարելագործման ինստիտուտի աչքի հիվանդությունների ամբիոնի վարիչ (1927-1937)։ Նրա որդին է Ալեքսանդր Գավրիլովիչ Վիգոդսկին (զոհվել է 1941 թվականին), զարմուհին՝ ճապոնագետ Եվգենյա Մաքսիմովնա Կոլպակչին[8][9]։
Remove ads
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads